ارتباط با ما

درباره آزادگی

شماره جدید

مسئله ملی  و فدرالیسم

شماره جدید

حقوق بشر

دانشجو

مرکزی آن ها، همراه با بانک مرکزی اروپا و بانک مرکزی جمهوری خلق چین، هم زمان از نرخ بهره بانکی کاستند.

دولت بریتانیا، مجموعه تدابیر مهمی شامل کاهش مالیات و افزایش هزینه های عمومی را اعلام کرده است. این تدابیر که توسط آلیستر دارلینگ، وزیر دارایی بریتانیا در پارلمان این کشور اعلام شد، تلاش برای کاهش جدی ترین تاثیرات رکود اقتصادی بر مردم است.

گوردون براون، نخست وزیر بریتانیا، گفته است برای فعال کردن اقتصاد و جلوگیری از انقباض پولی اجرای این تصمیمات ضروری است.

طبق گزارش بانک مرکزی بریتانیا، دو تریلیون و 800 میلیارد دلار ضررهای بحران مالی بر آورد شده است. رابرت پستون، تحلیلگر بی بی سی در امور بازرگانی، سه شنبه 28 اکتبر 2008 اظهار داشته که تاکنون 5 تریلیون دلار توسط مالیات دهندگان در سراسر جهان به بانک ها تزریق شده است. لیکن این گونه کمک های مالی به سرمایه داری امپریالیستی موجب حل بحران نخواهد شد.

شمار کارگران بی کار در کشور انگلیس از مرز دو میلیون نفر فراتر رفته است. فقط در سه ماه گذشته، بیش از 137000 نفر به مشار بی کاران افزوده شده است.

سوئد

آندرش بوری Anders Borg وزیر دارائی سوئد، پس از بازگشت از بروکسل، برای اجرای مقررات اتحادیه اروپا در مورد سیستم بانکی و مقابله با بحران اقتصادی با رهبران احزاب اپوزیسیون مذاکره کرد. به گفته وزیر دارائی سوئد از حزب محافظه‌کاران (مدرات ‌ها)، رهبران احزاب چپ، سوسیال ‌دمکرات و محیط زیست نظرات خود را در این زمینه بیان کردند.

آندرش بوری، در این مورد به بخش خبری رادیو سوئد گفت: «مسلما ما نظرات آن ها را به بهترین شکل ممکن مورد ارزیابی و ملاحظه قرار می ‌دهیم. اما مساله این است که از طرفی ما باید در چارچوب مقررات اروپائی عمل کنیم و از سوی دیگر باید نگرش مشترکی با کشورهای شمالی بوجود بیاوریم که کشورهای سوئد، دانمارک و فنلاند، مقررات و شرایطی مشترک (برای برون رفت از بحران اقتصادی) داشته باشند.

آندرش بوری، می گوید دولت از وجوه موجود در خزانه داری که برای پرداخت وام ‌های دولتی در نظر گرفته شده استفاده می کند و بانک ها باید بهره خالص آن را بپردازند.

برای مثال، مجتمع صنایع دفاعی ساب Saab  در نظر دارد کادر پرسنلی خود را کاهش دهد. این موسسه قرار است تا دو سال آتی ۵۰۰ نفر از پرسنل خود را از کار بر کنار کند. کم شدن میزان فروش و سفارشات دلیل این امر عنوان شده است.

در ماه های اخیر، از میزان فروش این شرکت در این مدت 5 درصد کاسته شده است؛ یعنی مجموع فروش این شرکت به ۴ و ۶ دهم میلیارد کرون تنزل یافته است. از میزان سفارشات به این موسسه هم ۲۱ درصد کاسته شده است.

مرکز آمارسوئد SCB، در گزارشی وضعیت اقتصادی سوئد را بسیار وخیم ارزیابی کرد. این مرکز با ارائه آماری نشان داده است که درآمد ناخالص ملی در سه ماهه اول و دوم سال جاری عقب رفته است. در این گزارش هم چنین تاکید شده است که آندرش بوری، وزیر دارایی، موفق به ارائه راه حل هایی برای برون رفت از این وضعیت نشده است.

آندرش بوری، در گفتگویی با خبرنگار رادیو سوئد Herman Melzer، ضمن تایید تاریک بودن فضای اقتصادی کشور می گوید که راه حل هایی در دست اقدام است که باید متناسب با شرایط فعلی به اجرا درآیند. او از جمله به اقداماتی در زمینه رفع یا کاهش بی کاری اشاره می کند و می گوید که یافتن راه حل برای مشکلات اجتماعی هزینه بالایی دارد.                                

ادامه دارد

   لاله حسین پور

صهیونیسم می کوبد،

جمهوری اسلامی می زند...

یا بالعکس!

 تفاوت زیادی نمی کند. هردو می دانند، چه می خواهند. هر دو می دانند در کجا ایستاده اند و کدامین خطر اینان را تهدید می کند. هر دو مملکتی را غصب کرده اند که به دیگران تعلق دارد.

هر دو قدرتی را در دست گرفته اند که از ذرات آن تا به آخر تغذیه می کنند. راه برگشتی نیست، پس باید آینده را نابود کرد.

اسرائیل ِ صهیونیست می زند، می کوبد، منفجر می کند و در هم می نوردد خلق فلسطین را. همه را با هم! مرزی نمی شناسد، جدا نمی کند، مسجد، خانه ، بیمارستان، همه و همه هدف بمباران هستند. این بار قصد از بین بردن تاریک اندیشان حماس را ندارند. این بار کودکان فلسطینی را نشانه گرفته اند.

آینده فلسطین را نابود می کنند. اکنون کودکان فلسطینی خطر اصلی برای رژیم صهیونیست به شمار می روند.

آن ها زیاد شده اند، همه جا را پر کرده اند. آن ها می روند که به سرعت تبدیل به اکثریت شوند.

آن ها سرِ جنگ ندارند، آن ها با حماس ، پرورده امپریالیسم که هم چون فرانکن اشتین سر برآورده است، تماسی ندارند.

 آن ها فقط می خواهند بزرگ شوند، تحصیل کنند و آینده را با صلح بنا سازند.

و جمهوری اسلامی؟

برای رژیم جمهوری اسلامی هر اتفاقی در جهان رخ دهد، دلیلی برای سرکوب بیشتر مردم ایران فراهم می آید. سرکوبی که هر آن شدت بیشتری می گیرد. راستی رژیم چرا سرکوب می کند؟ چرا این چنین گسترده مردم را می زند و می گیرد و می برد. دفترها را داغان می کند، خانه ها را جستجو می کند و می خواهد هر اثری از حرکت را نابود کند؟

تا جنبشی در جامعه وجود نداشته باشد، نیازی به سرکوب آن نیز وجود ندارد. جنبشی که حرکت نداشته باشد، نیازی نیز به حاد کردن سرکوب نیست. هرچه رژیم سرکوب را حادتر می کند، نشانه های حرکت جنبش را بهتر می توان نظاره کرد. سرکوب نشانه وجود مبارزه است.

هر جا خطری در مقابل قدرت مداران قد علم می کند، آن جا زوزه بمب ها، تیرکش مسلسل ها و حلقه های طناب های دار را بیشتر می توان دید.

اما خیال باطل!

در دنیای کوچک شده ما، که اطلاعات و اخبار به فاصله یک لحظه به گوش همگان می رسد، دیگر نمی توان در خفا سرکوب کرد، اعدام کرد و تلاش کرد تا آب از آب تکان نخورد. امروز با یک اعدام، نفرت در قلب صدها نفر کاشته می شود، با هر سرکوب، خشم در دل هزاران نفر می جوشد و با پاره پاره کردن تن بی دفاع ِ یک کودک فلسطینی، خلق فلسطین زاده می شود.

امروز دیگر با خفه کردن صدا، سکوت حاصل نمی شود. بلکه فریادها جان می گیرند، جنبش ها سازمان دهی می شوند، توده ها بی باک تر شده و انرژی ها انباشته می شوند.

 آن چنان که روزی با انفجاری مهیب عرض اندام کرده و ذرات خود را، هرجا که عدالت را چهارمیخ کرده اند، می پراکنند.

این ها شعار نیست، این ها قانون تاریخ است، این ها پرنسیپ های حرکت هر جامعه ای است که با آگاهی به نتیجه می رسد.

چه در فلسطین و چه در ایران!