ارتباط با ما

درباره آزادگی

شماره جدید

مسئله ملی  و فدرالیسم

شماره جدید

حقوق بشر

دانشجو

آیت الله حائری دایی آقایان مهندس سید حسین ذوالانوار (فرزند حاج آقا امام – نماینده مردم شیراز در مجلس هفتم و هشتم) وبرادر ناتنی ایشان دکتر سید رحیم ذولانوار (مدیر عامل مؤسسه فلاحت در فراغت – استاد بازنشسته دانشگاه اصفهان) می باشند. یا مثلا دکتر احمد رضا دستغیب (مشاور جوانان سابق استاندار فارس و نماینده مجلس هشتم شورای اسلامی) فرزند آیت الله سید علی اصغر دستغیب (نماینده اوّل فارس درمجلس خبرگان رهبری) می باشد و عماد افروغ (نماینده مردم تهران در مجلس هفتم) از اقوام وی است. یا حاج حسین روزی طلب (رئیس آموزش و پرورش استان فارس و مسئول حزب موتلفه شاخه استان فارس) عموی محمد حسن روزی طلب (مشاور امور جوانان استاندار فارس فرزند شهید بزرگوار محمد جواد روزی طلب) می باشند و حاج مجید روزی طلب نماینده شیراز در مجلس هفتم شوهر خواهر و پسر عموی حاج حسین روزی طلب می باشند.دکتر کلهر مشاور رسانه ای دکتر احمدی نژاد برادر حاج مجتبی تهرانی می باشند و…[[...و اين بختک و تار عنکبوتی در هم پيچيده ايران را تصاحب کرده و چپاول می کند... اين رژيم با رژيم پهلوی تفاوت فاحش دارد، خون خواهی و خون ريزی در اسلام مجاز است در حاليکه در رژيم پادشاهی پهلوی چنين موردی سابقه نداشته و هريک از قتل ها که به رژيم پهلوی نسبت داده اند دروغ و ساختگی و مورد سياسی دارد. درحاليکه همين ملايان تابع قرآن هرروز به نام اسلام خون می ريزند و آنرا به حساب خدا می گذارند. اين رژيم با دروان پهلوی تفاوت فاحش ديگر دارد و آن اينکه اينها به لابی بين المللی بيلدربرگ و فراماسونی مذهبی وابسته هستند و گرچه در رژيم گذشته برخی اعضا فراماسون حضور داشتند ولی به گروه بيلدربرگ که پدر بزرگ فراماسونی وصاحب اختيار فراماسونی می ماند ارتباط نداشتند بهمين دليل نمی تواند در مقابل نقشه طراحی شده از سوی آن سامانه که از راه دستان کلاب روم و انيستيتو آسپن اجرا شد مقاومت کند. ]]

 450 کودک همراه مادران زندانی حبس می‌کشند،

تهیه: اکرم سلیمانی

طبق آيين نامه سازمان زندان‌ها کودکان می‌توانند تا سن سه سالگی با مادرانشان در زندان بمانند اما بر اساس گزارش انجمن دفاع از حقوق زندانيان گاهی اين وضع تا شش سالگی هم طول می‌کشد و طی اين سال‌ها "کودکان زندان" با حداقل امکانات از کم‌ترين حقوق خود محروم می‌شوند ايلنا: ”کودکان ديگری هم در بند بودند. بزرگ‌ترين آنها دختر هفت ساله‌ای کوچک اندام و رنگ ‌و رو پريده بود. ديده بودم که او هم مثل بزرگ‌ترها کار می‌کرد؛ جارو می‌کشيد، سفره غذا را پهن می‌کرد و حتی ظرف هم می‌شست. خيلی عصبی بود و فکر می‌کنم اين حالت او از فضای زندان ناشی می‌شد. بچه‌های ديگر هم بازی می‌کردند‎؛ صف‌ می‌کشيدند و دنبال هم راه‌ می‌رفتندء گاهی هم با دنباله‌بازی به وجد می‌آمدند. بچه‌ها بازی می‌خواستند اما در زندان اسباب‌بازی در کار نبود.”

مريم ۲۰ سال بيش از زندان آزاد شده اما هنوز هم از وضعيت بد زندان و کودکان در بند نسوان می‌گويد. ”تصور همه کودکان دربند از ماشين فقط مينی‌‌بوسی بود که فاصله بين زندان تا اتاق ملاقات را با آن طی می‌کردند.”

البته امروز با آن زمان فرق کرده و به نظر فعالان اجتماعی از آن روزگار تاکنون فضای زندان‌ها و وضعيت زنان و کودکان زندان بهبود يافته اما هنوز هم مشکلی به نام "کودکان زندان" وجود دارد و هنوز هم بچه‌های بی‌گناهی هستند که به جرم داشتن مادری بزهکار حبس می‌کشند.

"کودکان زندان" اغلب کودکانی هستند که در دوران حبس مادر ميان ساير زنان مجرم متولد و همان‌جا بزرگ می‌شوند. "کودکان زندان" از ابتدا فقط جرم و مجرم می‌بينند. عادی‌ترين مفاهيم برای آنها بيگانه است. کودکان زندان خيابان را نمی‌شناسند. از نظر آنان پارک وجود خارجی ندارد. کنجاويشان لابه‌لای ميله‌های زندان محبوس می‌ماند، سرخورده می‌شود، می‌ميرد. در زندان حتی ليوانی برای شکستن وجود ندارد تا بچه‌ها بفهمند که شکستن چيست.

مددکاری می‌گفت که طی چند سال خدمت خود در مراکز نگهداری از کودکان بهزيستی، کودکانی را ديده‌است که پس از جدايی از مادر زندانی به اين مراکز سپرده شده‌اند اما آنها در سن چهار ، پنج، شش سالگی و حتی بيشتر يک تفاوت عمده با ساير بچه‌ها داشتند؛ اين کودکان در روزهای ابتدا آنقدر از محيط خارج از زندان شگفت‌زده بودند که در حالتی مشابه شوک به سر می‌بردند، حتی بعضی از آنها از ديدن خيابان و ماشين وحشت می‌کردند.

کودک‌آزاری در زندان

طبق آيين نامه سازمان زندان‌ها کودکان می‌توانند تا سن سه سالگی با مادرانشان در زندان بمانند اما بر اساس گزارش انجمن دفاع از حقوق زندانيان گاهی اين وضع تا شش سالگی هم طول می‌کشد و طی اين سال‌ها "کودکان زندان" با حداقل امکانات از کم‌ترين حقوق خود محروم می‌شوند. آنها در حالی صبح تا شب را با زنان مجرم می‌گذرانند که يکی از مشکلات کنونی زندان‌های ما کنار هم بودن مجرمان از انواع جرايم در يک بند است.

زينب زن ديگری است که چند سالی از عمر خود را در زندان گذرانده، هما‌ن‌جا کودک خود را به دنيا آورده و تا سه سالگی در کنار خود نگه داشته است. زينب از مشکلات آن روزها می‌گويد و اين که چه‌قدر کودکان در ميان زنان مجرم در خطر بودند؛ ”گاهی مجادله‌های سختی بين زنان درمی‌گرفت. بند کوچک بود و همه ‌با هم در می ‌آميختند، خيلی اوقات زنان برای اين‌ که طرف دعوا را بيشتر عذاب دهند، کودک او را کتک می‌زدند و در نهايت اين کودکان بودند که قربانی درگيری‌های زندانيان می‌شدند.”

از نظر کارشناسان مسائل اجتماعی موضوع کودکان زندان از اين رو به عنوان مشکل مطرح می‌شود که اين کودکان حساس‌ترين زمان زندگی خود يعنی سال‌های نخست را در محيطی جدا از جامعه عادی و در کنار جرم و مجرمان سپری می‌کنند. اغلب زندان‌های ايران فاقد شيرخوارگاه و مهدکودک برای اين بچه‌ها است و برخلاف بسياری از کشورها کودکان زندان به ناچار از صبح تا شب زندانی‌اند و اين همان چيزی است که موجب می‌شوند بسياری از کودکان زندان آنچنان به اين محيط عادت کنند که در بزرگسالی خود به عنوان مجرم دوباره به زندان بازگردند.