درباره آزادگی

شماره جدید

ناامیدی می کنند و اظهار می دارند، بحران ادامه خواهد داشت. بحران در اقتصاد آمریکا، تمام جهان را تحت تاثیر قرار داده است.

در آغاز بحران دولت آمریکا، بلافاصله 700 میلیارد دلار از سوی آمریکا به موسسات مالی بزرگ ورشکسته اختصاص داد و نیز صدها میلیارد یورو از سوی دولت های اروپایی به این دسته از موسسات واگذار گردیده است.

پارلمان آلمان و مجلس نمایندگان ایالات این کشور چندی پیش مبلغ 500 میلیارد یورو را برای کمک به بانک های دولتی این کشور را به تصویب رساندند. این طرح توانایی آن را دارد که ضمانت های دولتی را تا میزان 400 میلیارد یورو جهت تبادل پول نقد بین بانک ها به عهده بگیرد. دولت فدرال آلمان، هم چنین در نظر دارد که با 80 میلیارد یورو شراکت با بانک های این کشور را بپذیرد و سرمایه جدیدی برای این بانک ها فراهم کند. در این جا نگاهی می ندازیم به بحران سرمایه داری جهانی و تاثیر منفی آن بر زندگی کارگران.

تظاهرات بر علیه نشست سران کشورهای گروه 20

در هر سه روز برگزاری نشست سران گروه 20، تظاهرات های مختلفی در لندن، برگزار شد که در آن ها ده ها هزار نفر علیه کاپیتالیسم شعار دادند. در یکی از تظاهرات ها که به دعوت ۱۵۰ اتحادیه و نهاد کارگری و اجتماعی و هم چنین طرفدار محیط زیست برگزار گردید پلیس لندن، تعداد تظاهرکنندگان را 35 هزار نفر تخمین زده است.

تظاهرات کنندگان در راهپیمایی خود از محل پارلمان انگلیس و هم چنین دفتر گوردون براون، نخست وزیر این کشور عبور کردند تا صدای اعتراض خود را به سران این کشور برسانند.

تظاهرات پنج شنبه 13 فروردین 1388، به درگيری هاى شديد ميان معترضان و نيروهاى پليس ضد شورش انگليس منجر شد. معترضان به بانک ها حمله کردند و با نيروهاى پليس درگير شدند. در جريان درگيری هاى يک نفر جان خود را از دست داد و ده ها نفر دیگر نیز زخمی و یا بازداشت شدند.

تظاهرات مشابهی نیز در آلمان صورت گرفت. در برلین، هزاران نفر به خیابان ها آمده و پلاکارت هایی حمل می کردند که روی آن خطاب به رهبران گروه 20، نوشته شده بود: «ما تاوان بحرانی را که شما ایجاد کرده اید نخواهیم پرداخت.»

تظاهرات در شهرهای فرانکفورت و برلین برگزار شد. بیش تر از ۱۵ هزار نفر در فرانکفورت، علیه سیاست های اقتصادی سران غرب تظاهرات کردند که به درگیری با پلیس انجامید.

در وین نیز هزاران تظاهرکننده فریاد می زدند: «کاپیتالیسم دیگر جوابگو نیست و اصلاحات آن را ترمیم نخواهد کرد.» هزاران نفر نیز در ژنو، تظاهرات کردند.

گرسنگی جهانی

سازمان ملل متحد در تازه ترین گزارش خود اعلام کرد که برای نخستین بار در تاریخ بشریت سال ۲۰۰۹ میلادی شاهد ورود یک میلیون انسان دیگر به جرگه گرسنگان جهان خواهد بود.

طبق گزارش سازمان ملل متحد، با توجه به تشدید بحران مالی و وخیم شدن رکود اقتصادی جهان پیش بینی می شود که قدرت خرید مردم در سال ۲۰۰۹ به شدت کاهش یافته و خیل عظیمی به جمعیت گرسنگان جهان اضافه شوند، این در حالی است که گفته می شود محصول کشاورزی و مواد غذایی جهان در سال ۲۰۰۹ نسبت به سال ۲۰۰۸ رشد قابل ملاحظه ای خواهد داشت.

طبق این گزارش، بنا بر برنامه تعیین شده از سوی مقامات کشورهای جهان قرار بود تعداد گرسنگان تا سال ۲۰۱۵ به نصف برسد اما با توجه به وخامت اوضاع اقتصادی جهان تحقق این هدف میسر نخواهد بود و گزارش ها حاکی است کشورهای ثروتمند جهان به دلیل رویارویی با شرایط اقتصادی نامساعد به تعهدات خود برای شرکت در برنامه فقرزدایی و مبارزه با گرسنگی در کشورهای جهان سوم عمل نکرده اند که این امر تاثیر مهمی در گسترش نرخ فقر و گرسنگی در این کشورها داشته است.

طبق گزارش، اتحادیه خواروبار جهانی (فائو) در حال حاضر بیش از ۹۶۳ میلیون نفر در جهان دچار سوء تغذیه هستند و در سال ۲۰۰۹ یک میلیون نفر دیگر نیز به این جمعیت افزوده خواهد شد.

تشدید بحران اقتصادی در جهان، به بدتر شدن شرایط تغذیه‌ مردم «جهان سوم» منجر شده است. سازمان خواربار جهانی و نهاد‌های امدادرسانی هشدار می دهند که شمار گرسنگان در ماه ‌های آینده به یک میلیارد نفر افزایش خواهد یافت. گرسنگی و سوء تغذیه پیش از بروز بحران اقتصادی جهانی نیز در «جهان سوم» رو به رشد بود. مواد خام ارزان ‌تر شده ‌اند، اما قیمت خوراک بالا رفته است. نماینده‌ سازمان امدادی «اکسفام» در آلمان گفته است، خطری در نیمه‌ دوم سال جاری در کمین جمعیت کشورهای رو به توسعه است که می ‌توان نام «بحران گرسنگی» را به آن داد. سازمان تغذیه‌ جهانی، هر جهش شوک‌‌آور در قیمت ‌مواد خوراکی می ‌تواند وضع گرسنگان را وخیم‌ تر سازد.

به نظر کارشناسان سازمان خواربار جهانی، نقش محوری به شکنندگی پول بسیاری کشورهای فقیر باز ‌می ‌گردد که ارزش خود را در برابری با دلار، هرچه بیش تر از دست می‌ دهند. نرخ واردات مواد خوراکی به دلار است، زیرا دلار شاخص ارز داد و ستد بین ‌المللی است. یک دلیل دیگر، افزایش بهای کود در سطح جهان است که این خود منجر به کم‌ حاصلی زمین ‌های کشاورزی می‌ شود. بسیاری از کشورهای فقیر از پیامدهای گرم شدن زمین، آسیب‌ های جدی دیده‌ اند. خشکی بیش از حد خاک یا شستشوی املاح خاک در پی سیل، زمین‌ های بسیاری از کشورها را عقیم کرده و این در نهایت، وابستگی آن ها به واردات را بیش تر می ‌کند. احتمال می‌ رود که ذخیره‌ ارزی بسیاری کشورهای فقیر برای خرید و واردات مواد خوراکی گران، به اندازه‌ کافی نباشد. مشکل گرسنگی، موضوع اصلی اجلاس سال گذشته سران کشورهای جهان بود. در این اجلاس مبلغ ۱۲،۳ میلیارد دلار بودجه برای صندوق ویژه‌ تغذیه اختصاص داده شد. اما این مبلغ در قیاس با بسته ‌های بیلیون دلاری اختصاص یافته به سرمایه داران و موسسات آن ها، بسیار نازل است. به نقل از مسئولان سازمان امدادی «اکسفام»، تاکنون تنها مبالغ بسیار کمی از همین صندوق به حساب نهادهای امدادی واریز شده ‌اند.

نگرانی دبیرکل سازمان ملل از بروز شورش های سیاسی و اجتماعی

دبیرکل سازمان ملل متحد، در رابطه با ابعاد بحران اقتصادی و احتمال بروز شورش های سیاسی و اجتماعی، به دولت ها هشدار داده است. بان گی‌مون، دبير کل سازمان ملل متحد، در مقطع برگزاری نشست سران کشورهای پیشرفته در لندن، در مقاله ‌ای در روزنامه گاردين، بحران اقتصاد جهانی را به این شکل به تصویر می کشد: «جلسه امروز کشورهای عضو گروه ۲۰ می تواند بر اميدواری يا یاس انسان ‌ها، بر بهبودی وضعيت اقتصادی يا فرو رفتن بيش تر اقتصاد جهانی در رکود موثر واقع شود. همه ما شاهد شتاب وحشت‌انگيز تغييرات بوده ‌ايم. آنچه که در ابتدا تنها يک بحران مالی می نمود به يک بحران اقتصادی جهانی تبديل شده است.

من نگران آن هستم که شرايطی بدتر از اين هم پيش ‌روی ما باشد: يعنی يک بحران تمام عيار سياسی که با شورش‌ های رو به افزايش اجتماعی، ضعيف شدن دولت‌ ها و برافروخته شدن جمعيت‌ های خشمگينی که ديگر به رهبران خود و آينده خود اميد و اعتقادی ندارند، تعريف می شود.

بان گی مون، می افزاید: بايد اين روند را متوقف کنيم. اين رکود همه را به عذاب خواهد انداخت، اما آن هايی که بيش تر صدمه خواهند ديد، فقرا خواهند بود ـ مردمانی که خانه و پس ‌اندازی ندارند که از دست بدهند، کسانی که در برخی از کشورها هشتاد درصد درآمد خود را خرج خورد و خوراک می‌ کنند، و در بيش تر مواقع از امکانات اوليه بهداشت و سلامت، آب و فاضلاب برخوردار نيستند. اين دسته از افراد اکثريت مردمان جهان را تشکيل می ‌دهند و از هيچ چتر حمايتی برخوردار نيستند.

قبلی

برگشت

بعدی