گرفته و به وی به عنوان یک ابزار تفریحی می نگرد و یا وی را بیشتر برای آرامش روحی خود برمی گزیند تا به عنوان یک همدم و شریک زندگی. در حالی که همین مرد براین باور است که زن نباید هرگز به فساد کشیده شود! بی گمان و از دید مرد، این زن است که جامعه را به فساد می کشاند و نه بانی فساد که همانا خود وی می باشد. زنان با توجه به موقعیت های جنسی و اجتماعی همواره پاک دامنی را برای خود بزرگ ترین ارزش می دانند، اما تعدادی از این مردها بی توجه به این ارزش و پاکی، همیشه در صدد بوده اند که جنبه ی هر قضیه را به نفع شخصی خود تغییر داده صرفاً به این منظور تا لحظه ای خود را به کام دل برسانند. مرد همیشه به لحاظ ارتضا، خود را نسبت به زن نیازمند و بدون آن خود را یک نیمه ناقص می داند و این مدینه فاضله ی انسانیت که جنسی به خاطر تعدی یک نیمه خلقتش به نیمه ی دیگر، خود را ناقص بداند، نیست، بلکه مدینه ای است پر از پوچی و نادانی که طبیعت زیبای آفرینش را به کاباره ای پر از ننگ و فساد مبدل ساخته است و جالب آنکه همین مردان با چنین ایدئولوژی و دنیای مجازیی که برای خود ساخته اند، سراغ از سبزه زار خوشبختی و پاکی می گیرند و همواره سعادت خود را در آن می جویند.
زنان و مشارکت های اجتماعی: تردیدی نیست که آگاهی و توانایی زنان در پاره ای از مسائل اجتماعی و حضور آنان در عرصه های تصمیم گیری می تواند پشتوانه ای برای توسعه ی یافتگی های خانوادگی و کشور مداری باشد. زنان امروز ثابت نموده اند که می توانند در پاره ای از مسائل اجتماعی پیرامون خود، رسمی بیندیشند و با این مسائل منطقانه و منتقدانه برخورد نمایند.افزایش سطح دانش و تحصیلات زنان موجب شده که آنان آرام آرام زمینه را برای خود و برای رسیدن به یک نظام شایسته سالاری در جایگاه های تصمیم گیری اجتماعی در قالب پست ها و مقام های اساسی هموار سازند. امروزه علاقمندی زنان نسبت به آگاهی در مشارکت های اجتماعی در زمینه های گوناگون سبب شده که در عرصه های فعالیتی پیشتاز شده و راهی برای آرمان های خود به عنوان نیم دیگر جامعه تداعی بخشند و از طرفی دیگر نیز قانون حقوقی باید حکم کند که سیاست گذاران و دولت مردان جامعه در این شرایط حساس، نگاهی فرا جنسیتی به این قضیه بیندازند تا همه ی افراد جامعه فارغ از جنسیت بتوانند با نیروهای برتر فکری و مبارزه در میادین رقابت موجبات پیشرفت و رسیدن به یک مدینه ی فاضله را زمینه ساز شوند، نه اینکه پیروزی و پیشتاز بودن زنان در عرصه ی تحصیلات و جامعه را زنگ خطری برای خود بدانند و زمینه و امکانات را برای رسیدن دیگر زنان به مدارج بالای دانش و آگاهی به نحوی مسدود نمایند.(2)
باورهای اجتماعی: باورهای اجتماعی نسبت به جنسیت زنان دارای ریشه ها و نقش های گوناگونی می باشد که این خود نیز به نابرابری های بین زن و مرد بیشتر دامن می زند. ماهیت زن از دیدگاه جامعه به ویژه جامعه ی مردان چنین برآورد می شود:
1. یک زن خوب، زنی است که فرمان بردار همسرش باشد.
2. یک زن اگر از فرمان همسرش سرپیچی کند، مرد حق دارد وی را تنبیه کند(درست نقطه مقابل آن زن چنین اجازه و اختیاری را ندارد).
3. حق انتخاب، طلاق و حضانت بچه فقط ازآن مرد می باشد.
4. زن حق ندارد بدون اجازه همسرش از خانه خارج شود، حتی برای دیدن خانواده ی پدری خود.
5. تمام کار خانه ازآن زن است و این زن است که باید به آن بپردازد.
6. مردان نباید درزمینه ک اجتماعی خود با زنانشان مشورت کنند.
7. در زمینه ی پیشنهاد و رأی زن در کاری، این مرد است که رأی نهایی را می دهد و...
شاید این قواعد خشک گاهی متناسب با زندگی اجتماعی و زناشویی باشد به شرط آن که اگر این حق برای زنان هم محترم شمرده شود.
برای پایان بخشیدن به این نوشته ها، چقدر منصفانه خواهد بود اگر تعدادی از این مردان، تمامی نگرش های قبیله ای و اصول مردسالاری را دیگر به کناری نهند و این واقعیت را بپذیرند که زنان نیز به عنوان نیمی از جامعه و توانایی های آن به شمار می آیند و به گفته دکتر «شیرین عبادی» در لابه لای سخنرانی هایشان: «اسلام بهانه خوبی نیست برای اینکه حقوق بشر را رعایت نکنند. ما مردان زیادی داریم که به حقوق زنان احترام نمی گذارند، این فرهنگ مردسالار است که مانع از پیشرفت حقوق بشر در ایران می شود و آنچه ما بایستی تغییر بدهیم این فرهنگ مرد سالار و پدرسالار است که مربوط است به قبایل و آن را بایستی تبدیل بکنیم به فرهنگ انسان مدار...».
ولایت فقیه قرار بود چگونه باشد
محمد صالحی
موج سبز ازادی
مطلب مختصر و مفید زیر را که به مرور دیدگاه برخی علمای پیشین و معاصر درباره‌ی ولایت فقیه اختصاص دارد، آقای محمد صالحی برای انتشار در سایت «موج سبز آزادی» ارسال کرده است. این مطلب را که نشان می‌دهد دیدگاه نظریه‌پردازان ولایت فقیه و شاگردان آنها و حتی رهبر کنونی نظام تا چه حد با واقعیت و آنچه در عمل اتفاق افتاده، فاصله دارد، به خوانندگان محترم سایت تقدیم می‌کنیم.
مقدمه :
مسئله ولایت فقیه به صورتی که امروز مطرح است بعنوان زیر بنای حکومت اسلامی سابقه طولانی ندارد . در فقه مدون ما از عصر صدوق تا عصر مرحوم نراقی ( رمان فتحعلی شاه ) ولایت فقیه بعنوان بیان کننده نوع حکومت در اسلام اصلا مورد بحث قرار نگرفته است.
اولین فقیهی که ما دیده ایم در باره ولایت فقیه بحث مستقلی کرده است مرحوم نراقی است که در کتاب " عوائد " بطور بسیار مختصر به این مسئله پرداخته است .
( آری علمای اهل سنت که خود احیانا متصدی پست های دولتی می شده اند تالیفات مستقلی درباره حکومت داشته اند . مثلا در عصر شیخ طوسی ، قاضی ماوردی و قاضی حنبلی هریک کتابی بنام " الاحکام السلطانیه " نوشته اند ولی در تالیفات شیخ طوسی مشابه آن دیده نمی شود.)در اینجا دیدگاه عده ای از بزرگان در رابطه با ماهیت و حدود اختیارات ولایت فقیه بطور کاملا مختصر آورده می شود :
مرحوم نراقی : ولایت یک منصب اعطایی است که بدون دخالت مردم از طرف شارع به فقها داده شده است چه خود فقها راضی باشند و چه نباشند و چه بتوانند آنرا اعمال کنند و چه نتوانند و چه مردم آنرا بپذیرند و چه نپذیرند . اخبار دلالت دارد که همه اختیارات حکومتی را که رسول خدا ص داشت فقهای عادل دارند. ( کتاب عوائد ص 188)
مرحوم شیخ انصاری : اخبار وارده دلالت ندارد که فقها از طرف شارع به ولایت منصوب شده اند و مثل پیامبر اکرم ص دارای همه اختیارات حکومتی هستند . بنابراین اگر فقیه زکات و خمس از مردم مطالبه کند بر مردم واجب نیست به او بدهند.( مکاسب - چاپ تبریز - ص 154) 3