درد نامه سردار سپاه سابق، پناهجوی سیاسی حاضر،
امان الله مشایخی
نامه سرگشاده امان الله مشایخی به نهادهای حقوق بشری
اجبارا به دفاع از آبرو وزندگی صدمه دیده خود توسط ولایت مداران سراسر وحشت و خشونت چند سطری از گذشته خود جهت روشن شدن حقایق مطرح می کنم . چون درون دخمه های وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران در دوران اسارتم تمامی گذشته ام را به چالش و اتهاماتی بی پایه و اساس که در ادامه مطرح خواهم کرد. آن هم پس از گذشت بیش از بیست سال از آن وقایع برای خفه نمودن و انحراف از اعتراضات واقعی که بیش از دو دهه بر روی آن پای فشرده ام. سال 1337 در شهرستان کازرون متولد شدم اواخر 1355 با افکار و اندیشه آیت ا... خمینی آشنا شدم پس از قیام مردم قم , تهران , تبریز و ... در تلاش که موج اعتراض را به دیگر شهرها کشانده لذا به همراه محدود جوانانی به شمار انگشتان دو دست اولین بار در مقابل مسجد جامع شهر کازرون و در برابر چشمان صدها تن از مردم فریاد مرگ بر شاه رو سردادیم.
و در نهایت شهر کازرون با قیام یک پارچه مردم با غیرت آن جزء یازده شهری که رسما حکومت نظامی اعلام شد در حالی که ماهها قبل از این حادثه به دلیل فعالیتهای سیاسی نیروههای ساواک با ورود به منزل پدرم جهت بازداشتم اقدام و این تعقیب تا پیروزی انقلاب ادامه داشت. اواخر سال 1358 بنا به دعوت رسمی به سپاه پاسداران پیوستم . با آغاز جنگ به همراه ده ها تن از اعضای سپاه فارس جهت جلوگیری از سقوط آبادان که به محاصره کامل زمینی نیروهای عراقی در آمده بود از طریق دریا راهی آن دیار شدم . اردیبهشت 1360 با سمت فرماندهی گردان جهت آزاد سازی خرمشهر اعزام شدم.
همانگونه که خود بهتر از هر فرد دیگری در جریان امور بوده تشکیلات سپاه همچون نهادهای دیگر از ابتدا به دو طیف تقسیم . اکثریت تشنگان آزادی عدالت و رحمت اقلیت شیفتگان خشونت و گسترش دهندگان نفرت که مورد حمایت بسیاری از ائمه ی جمعه قرار داشته اند در حالیکه از همان ابتدا بحث و جدال در ارتباط با برخورد با قشر های مردم در درون تشکیلات به اوج خود رسید. بارها هیئتهای حل اختلاف از طرف فرماندهی کل به شهر اعزام و قادر به رفع اختلافات نشدند و در انتها اکثریت نیروههای معترض را به جبهه های جنگ اعزام که جمع کثیری از آنان شهید و یا مجروح و مابقی را به دیگر نقاط کشور تبعید نمودند .و اینجانب را در اواسط خرداد 1360 به شیراز گردان رزمی اقبال انتقال و مجددا پس از چند روز به همراه شصت نیرو که از سراسر کشور به تهران فرا خوانده جهت آموزش و راه اندازی واحد طرح و عملیات ویژه جنگ در مجتمع ونک تحت آموزش سپهبد صیاد شیرازی قرار گرفته و در پایان جز نفرات برتر برگزیده شدم.
در بازگشت به فارس با حمایت کلی اعضای سپاه پاسداران به فرماندهی طرح و عملیات سپاه ناحیه 4ازمنطقه 9 منصوب شدم. با هجوم ارتش اسرائیل به بیروت در سال 1362 به لبنان اعزام با داشتن مسئولیتهای متعدد. ایمان دارم که رفتنم به لبنان هیچ گونه پایه واساس مذهبی و نژادی نداشته چون همان احساسی که در جوانی در ارتباط با مظلومیت یک ملت درونم نمایان بود در ارتباط با فاجعه ی بوسنی و یا در سن پنجاه سالگی مجددا متبلور شد آن هم در رابطه با حمله روسها یاران بی وفای حضرت آقا به گرجستان یقینا اگر در آن کشور بودم یاامکان ورود برایم مهیا بود در کنار وطن پرستان گرجی علیه روس متجاوز میجنگیدم .
هرچند به شیعه بودنم و به علی ع مظهر عدالت و حسین ع اسوه ی آزادگی افتخار میکنم وقتی به عقب برمیگردم و اردگاههای فلسطینیان را در سوریه و لبنان در ذهن خود مجسم در خواب نمی دیدم که روزی خشم و خشونت ولایت حاکم بر کشورم سبب گردد که خود ومیلیون ها هموطنم به مراتب بد تر از آنان آواره و پناه به غربت بریم و روز و شب را با آه واشک سپری و حسرت به دل بابت برگشت به خانه و کاشانه خود. ...اما من و او کیستیم جنگ و ستیز او علیه من و ما بر چه اساسی است .
جرم من و ما چیست جز زیستن با عزت آزادی در خانه خود خواسته من و ما حداقل امنیت, آرامش و آسایش بوده و هست بنام یک فرزند همین آب و خاک که مستقیما علیه همین اسرائیل جنگیده از فتنه جویان حکومتی سوال دارم حال چه کسی متجاوز است چه کسی امنیت ملت منطقه و جهان را بازیچه افکار و عقاید ویرانگر خود قرار داده چه کسی و کسانی جان و مال و آبروی ملت خود را مورد تهاجم و چوب هراج به آن زده چه کسانی تمامی آمال و آرزوهای ملت خود را به باد فنا داده چه کسی امت خود را در فقر وفلاکت, فساد , فحشا , اعتیاد , جرم و جنایت و غارت سوق داده چه کسی لقمه نان در گلوی فرزندان خود را بیرون کشیده و جهت برپایی آشوب و بلوا به بیگانگان هدیه نموده علمای شیعه ی حکومتی یا حکومت یهود. به قول این آقایان همان صهیونیست ها طی شصت سال که از برپایی کشورشان می گذرد و از ابتدا با وضعیت ویژه جنگی و با بودن احزاب و گروههایی با افکار و عقاید بسیار متضاد بدون توسل به برادر کشی و جفا در حق یکدیگر بدون سرکوب زندان شکنجه , ترور و اعدام و برپا نمودن بازداشتگاه کهریزک , اوین و صدها سیاه چال دیگر کشورشان را به سوی پیشرفت ترقی آزادی و دموکراسی حداقل برای ملت خود هدایت نموده این نالایقان چه بلایی بر سر ملت ومملکت دین و آیین فرهنگ وتمدن ما آورده اند شب و روز بدون وقفه طبل فتنه و آشوب را به صدا و جهان را بصورت یک پارچه در مقابل این ملت ستم دیده بسیج وتحریم , قحطی و جنگ بر فراز این خاک سایه افکنده. پس از روز ها و شب ها تعقیب و ورود غیر قانونی به حریم خانه ام و نصب انواع و اقسام دستگاه شنود دوربین و ردیاب در منزل و