ارتباط با ما

درباره آزادگی

شماره جدید

مسئله ملی  و فدرالیسم

شماره جدید   

دانشجو

حقوق بشر

همه چیز در باره ی جنبش عدم تعهد

الهام تنگستانی پور

جنبش عدم تعهد برپايه اصول احترام به تماميت ارضي و حاكميت ملي كشورهاي عضو، عدم تجاوز، عدم دخالت در امور داخلي يكديگر، برابري و امتيازات متقابل و همزيستي مسالمت آميز در دهه 1950 شكل گرفت. اين تشكل به عنوان يك تشكل مهم بين‌المللي، يكي از مجموعه‌هاي تأثيرگذار برروند تحولات جهان است. اين جنبش به مثابه نشانه‌اي از پايان دوران استعمار، اعلام مخالفت با پذيرش سلطه قدرتهاي بزرگ و تريبوني آزاد براي اعلام نظرات و مواضع كشورهاي جهان سوم و در حال توسعه بود و عضويت در آن به منزله دستيابي به استقلال سياسي، اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي به شمار مي‌آمد.

طبق رويه جنبش عدم تعهد، در فاصله ميان دو نشست سران عدم تعهد يك اجلاس وزرا برگزار مي‌شود كه طي آن تصميمات مهم نشست سران بررسي و روزآمد مي‌شود و متناسب با شرايط جديد اسناد و تصميمات قبلي اصلاح مي‌شود يا تصميمات و اسناد جديدي به تصويب مي‌رسد. در مقام اهميت اجلاس وزرا بايد گفت كه بعد از نشست سران، اجلاس وزراي خارجه كه در اصل ميان دو اجلاس سران برگزار مي‌شود از بيشترين اهميت در ميان ساير نشستهاي عدم تعهد، حتي ساير نشستهاي وزرا برخوردار است چرا كه بيشتر امور مربوط به آماده سازي اسناد و مذاكرات مربوط به اجلاس سران در اجلاس وزرا انجام مي‌شود و مذاكرات آن معمولاً مفصل‌تر و پيچيده‌تر است. برگزاري اجلاس در تهران به دليل شرايط خاص جنبش عدم تعهد و سياست‌هاي كلان جمهوري اسلامي ايران از اهميت و جايگاه ويژه‌اي در ديپلماسي و روابط خارجي كشور برخوردار است. براين اساس، برنامه‌ريزي مناسب در همه زمينه‌ها با در نظر گرفتن مكان مناسب و نظارت برروند آن صورت گرفته است. اين اجلاس از آنجا اهميت مي‌يابد كه جمهوري اسلامي ايران در نشست سران آمادگي خود را براي ميزباني شانزدهمين اجلاس سران جنبش عدم تعهد در سال 2012 اعلام كرده است. در ادامه و پس از مطالعه تاريخچه اي كوتاه و اصول اوليه جنبش، به مرور ساختار جنبش عدم تعهد و ديگر مباحث مرتبط با آن پرداخته شده است.

تاريخچه:

در آوريل 1954 گروهي از كشورهاي آسيايي در پايتخت سريلانكا (كلمبو) اجتماع كرده و درباره همكاري با يكديگر و با كشورهاي تازه استقلال يافته آسيايي و آفريقايي به توافق رسيدند و اولين تلاش در راستاي همبستگي و همكاري و دستيابي به مواضع مشترك صورت گرفت. يك سال بعد در سال 1955 نخستين اجلاس مشترك كشورهاي آسيايي و آفريقايي در شهر باندوگ اندونزي تشكيل گرديد.

در كنفرانس باندوگ كه بر اساس توافق هاي كنفرانس كلمبو برپا گرديد، صلح جهاني، تشريك مساعي كشورها، استعمار مستقيم و غيرمستقيم و آثار و خطرات ناشي از عدم رعايت آن، احترام به عقايد يكديگر و حفظ روابط دوستانه و ترويج و توسعه، اصول ذيل مورد تاكيد قرار گرفت:

الف: احترام به اهداف و اصول منشور سازمان ملل متحد و تعهدات بين المللي

ب: احترام به حقوق اساسي انسان ها

پ:احترام به حاكميت و تماميت ارضي كشورها

ت: خودداري از تجاوز يا تهديد به تجاوز يا توسل به زور

ث : به رسميت شناختن برابري همه نژادها و همه ملت ها

ج: خودداري از مداخله در امور داخل كشورها و احترام به حق ملت ها در دفاع فردي يا جمعي

درسپتامبر 1961 اولين اجلاس كشورهاي موسوم به جنبش عدم تعهد به منظور بررسي و تبادل نظر پيرامون برقراري صلح و امنيت بين المللي، همكاري هاي بين المللي، بهبود وضعيت اقتصادي در بلگراد برگزار گرديد.

از اين سال به بعد عضويت در جنبش عدم تعهد يعني اعلام مخالفت و عدم پذيرش سلطه قدرت هاي بزرگ و دستيابي به استقلال سياسي، اقتصادي، فرهنگي و نفي استعمار و استعمار گري و تعديل كننده نظام جهان تلقي گرديد.

ايران به دليل عضويت در پيمان نظامي بغداد (پيمان سنتو) نتوانست به عضويت جنبش غيرمتعهدها درآيد و با پيروزي انقلاب اسلامي و سقوط رژيم در سال 1979 و انحلال پيمان سنتو ،جمهوري اسلامي ايران در سپتامبر 1979 همزمان با برگزاري ششمين اجلاس سران غيرمتعهد ها رسما به عضويت اين جنبش درآمد.

با فروپاشي نظام دوقطبي و پايان جنگ سرد و يك قطبي- چندقطبي شدن جهان و تحولات نوين در عرصه بين المللي جنبش عدم تعهد نيز با وضعيت نويني مواجه گرديد. جنبش عدم تعهد همسو با تحولات بين المللي و نياز اعضا و مقابله با پديده هاي نوظهور تدابير لازم و تلاش هاي هدفمندي را در جهت حفظ اصول و اهداف اوليه بنيانگذاران بكار بسته است.

ساختار:

جنبش عدم تعهد داراي سازمان و تشكيلات مخصوصي نيست. شايد علت اصلي آن اين بود كه بنيانگذاران جنبش چون خود عليه دسته‌بندي و بلوك‌سازي به پا خاسته بودند نمي‌خواستند به جنبش خود شكل يك گروه و سازمان مشخصي را بدهند. معذالك در طول زمان، جنبش غيرمتعهدها خود به خود شكل گرفت و كم و بيش داراي سازمان و ارگاني شد كه گرچه با قالب‌هاي سنتي اتحاديه‌ها و سازمان‌ها منطبق نيست ولي مي‌توان آن را يك گروه مخصوص به خود توصيف كرد. كشورهايي با رژيمهاي سياسي متفاوت، با سيستم‌هاي اقتصادي ناهمگون و با وسعت، قدرت و مناطق جغرافيايي مختلف در اين جنبش گردهم آمدند كه تنها عامل پيوندشان اصل همزيستي مسالمت آميز بود. اولين شرط اين همزيستي، عدم شركت اعضاء دردسته‌بنديهاي سياسي و خودداري از دادن پايگاههاي نظامي به بلوك‌هاي شرق و غرب تعيين شد، هرچند به تدريج اين شرايط نيز در عمل رعايت نگرديد و برخي كشورهاي عضو به گروه غرب يا شرق تمايل داشتند و در هر فرصتي تلاش مي‌كردند به نفع آنها اقدام كنند، درحاليكه خود را همچنان غيرمتعهد مي‌خواندند. جنبش عدم تعهد در دوره پس از جنگ سرد با چالشهاي گوناگوني مواجه بود و حتي برخي فلسفه وجودي آن را زير سئوال برده و معدودي از كشورهاي عضو از آن كناره گرفتند، اما كشورهاي فعال جنبش آن را همچنان زنده نگاه داشته و براي تقويت آن تلاش كردند. در حال حاضر 120 كشور از آسيا، آمريكاي لاتين و اروپا در جنبش عدم تعهد عضويت دارند. بنيانگذاران جنبش عدم تعهد و جانشينان بعدي آنها براين باور بودند كه با توجه به تنوع جغرافيايي و ايدئولوژيكي كشورهاي عضو، در صورت ايجاد ساختارهاي رسمي همچون اساسنامه و دبيرخانه داخلي، احتمالاً اين جنبش از هم فروخواهد پاشيد. زيرا يك سازمان فراملي متشكل از كشورهايي با ايدئولوژي ها و اهداف مختلف هرگز قادر به ايجاد ساختاري اداري و منطقي براي اجراي سياست هايي كه مورد توافق كشورهاي عضو باشد، نخواهد بود.به همين