| اطلاعیه و پیامها | لینک ها | مقالات |
|
بایگانی |
|
هر حاکمیت استبدادی بر این نکته واقف است که بقایش در فنای کامل آزادیهای اندیشه و بیان است . از این روست که به جهت تضعیف کیفیت سیاسی جنبش های دانشجویی و تحقیر مجریان آن ، از آن به عنوان حرکت ناخردمندانه ای با ماهیت غیر سیاسی که نتیجه نا رضایتی عده ای از ارازل و اوباش می باشد یا می کند . عملکرد حکومت استبدادی جمهوری اسلامی ایران در برابر جنبش های دانشجویی دهه اخیر خود دلیلی بر این ادعاست ابتدا در معابر و مساعد روزه خواندند که اینان ملحدان و کافرانند و فریاد آزادی خواهانه دانشجویان را به عربده های مستان شبگرد و بی ارائه ای تشبیه کردند که از سر مستی سر ناسازگاری دارند تا همچون همیشه با توسل به حربه دین و مذهب ، جنبش دانشجویی را حرکتی مغایر با عقاید مردم نشان داده و موجبات تحقیر و تفکیک آن را از عموم مردم فراهم آورند . اما پیکان مکرشان این بار برسند هدف ننشست و به ناچار خود برگردن قربانیان عشق و آزادگی تیغ برهنه کشیدند و خود نیز بر مزارشان گریستند و سینه کوبیدند ! و باز نمایش خیمه شب بازی مقتولی که قاتل مهربان خویش را وادار به قتل خود می کند ! در حالیکه برهمگان واضح و مبرهن است که خاصیت حکومتهای استبدادی این است که هرگاه کلاهشان در قبال منطق و برهان قاصر است ، شمشیر از نیام می کشتد و زبان شاکیان ازکام . براستی جای تامل است ، مگر چه در فریاد به عرش رسیده و بغض ترکیده این نسل به اصطلاح خودشان " انقلابی " دیده اند که اینچنین رعشه براندام آفت زده اشان افتاده است ؟ مگر نه اینست که از بدو ظهور حکومت استبدادی خود ، مزدوران تعلیم دیده خویش را در مدارس و مساجد مامور تزریق افکار و عقاید فاسد شده خویش کرده بودند ؟ پس چگونه است که همان کودکان پرورش یافته در دامان چنین گماشته گان برجسته ای اینک دانشجویانی اند که خواهان ترک قدرت آموزگاران پیشین خویشند؟ ! و آن عوام اشک ریخته در پای منابر ، اینک آن دلشدگان آزادی و رهائی اند که نمازشان را بدون امام جماعت به اقامه می روند ؟! مگر نه اینست که این دانشجویان آزادی خواه همان کودکان تعلیم یافته در مکتب سیاست ملایان مدعی ریاست اند و این دلسوخته گان آزادی همان عوام به مسجد رفته در مساجد ؟ پس چگونه است که اینک از فریادشان بوی مستی و لاابالی گری به مشام می رسد ؟ و از خیزش هدفمند شان ماهیتی غیرسیاسی که صرفا جنبه زیاده خواهی دارد ؟ این شبزدگان مدعی نور و رسالت چنان در حوالی باورهای کورخویش پرسه زدند و غرق خیالات واهی خویش بودند که حتی تصور اینکه روزی چشم عقل این کودکان مسخ شده با مذهب ، قادر به دیدن بلاها و مصیبتها واحساس پاکشان قادر به درک درد و رنج های ناشی از آن باشد . برایشان غیر ممکن بود غافل از آنکه این روز فرارسیده و جائی که مصیبتها و بلایا در نزدیکی و همسایگی است کسی حاضر به شنیدن مصیبتنامه های پای منابر و روزه های مساجد نیست و این اینجاست که درد مشترک ، دست پینه بسته کارگران خسته را با مشتها ی گره کرده دانشجویان به خشم نشسته پیوند می زند و فریاد در سینه مانده برزگران مصیبت زده از حنجره های دانشجویان به خون غلطیده به گوش می رسد . جای تردید نیست که با اتحاد دانشجو و کارگر ، دوران ظلم و جور به سر آمده و اینک زمان وداع با قصرهای طلائی و منبرهای ملاحی به سر رسیده است . |
دانشگاه ها اين ذهنيت را ايجاد می كند كه گويی تله ای برای گروه های فشار پهن شده است تا بدين وسيله مشاركت عمومی افزايش يابد. برخی معتقدند در اين دوره از انتخابات حتی اين احتمال وجود دارد كه برخورد قاطع تری با اعضای گروه های فشار صورت می گيرد به گونه ای كه قاطعيت برای افكار عمومی ملموس باشد و بتواند انگيزه ها را برای مشاركت افزايش بخشد. اين موضوعی است كه اين بار برای مخالفان اصلاحات نيز روشن شده است و بدين خاطر است كه گويی آنان ديگر حاضر نيستند سرنوشت خود را با گروه های فشار پيوند بزنند. به عبارتی ديگر آنها دريافته اند كه گروه های فشار نمی توانند در فرآيند انتخابات كه يكی از اركان دموكراسی است نقش مثبتی برای آنان ايفا كنند. شايد در همين راستا است كه احمد ناطق نوری يكی از ليدرهای فراكسيون اقليت در مجلس ششم در نطق پيش از دستور خويش حمله گروه های فشار به تجمعات را محكوم می كند. او به خوبی در نطق خويش اظهار می كند كه مردم بايد بدانند بهترين هديه برای احزاب و افرادی كه نمی خواهند پاسخگوی مواضع سياسی و رفتار خود باشند برهم خوردن مجامع و به وجود آمدن درگيری و تشنج است. به اعتقاد وی آنان (اصلاح طلبان) برای فرار از پاسخگويی به افكار عمومی به دنبال مظلوميت هستند و به همين جهت ما (فراكسيون اقليت) به اين تحركات به ديده شك و ترديد می نگريم.
جنبش دانشجوئی یک جنبش هدفمند سیاسی است . علی اکبر برهانی دوست دانشگاهها و مراکز علمی در تمامی نقاط دنیا به عنوان کانون پرورش افکار و اندیشه های نوئین در ارتباط با رویدادهای علمی – فرهنگی و خصوصا سیاسی روز جان شناخته شده می باشند . رسالت تحقق ، بررسی و پیشنهاد راه کردهای علمی و از همه مهمتر انتقال یافته های حاصل از نتایج بررسی ها به قشرهای مختلف جامعه بشری از جمله وظایف بارز محققین دانشگاهی و دانشجویان آن می باشد . تحقیق و بررسی نابسامانی های سیاسی و اجتماعی جوامع نیز بعدی از ابعاد تحقیقاتی جامعه دانشگاهی است که خصوصا در کشورهای با حاکمیت استبدادی می بایست به لحاظ اهمیت در اولویت و ضرورت قرار گیرد . از این رو جامعه دانشگاهی با شناخت کامل روخدادهای پیرامون مسائل سیاسی و اقتصادی جامعه و بهره مندی از قدرت تشخیص ارتباط آنها با دیگر رویدادهای سیاسی جهان و همچنین با تکیه بر اندیشه پویا و آینده نگر خویش ، تحلیل دقیق و موشکافانه ای نسبت به وقایع سیاسی موجود و معضلات بالقوه و قریب الاتفاق خواهد کرد . چنانچه بنابر نتایج بررسی های فوق ، عمتکرد ضعیف حاکمیت موجود در ابعاد مختلف کشورداری ،علت ناهنجاری های سیاسی و اقتصادی جامع باشد و حاکمیت استبدادی فوق نه ظرفیت پذیرش و نه توان رویارویی با آن واقعیت ها را داشته باشد . عکس العملهای اعتراض آمیز قشر آمارنخواه و آگاه جامعه که طیف وسیعی از آن را دانشجویان و دانشگاهیان تشکیل می دهند به صورت جنبشهای هدفمند دانشجویی نمایان خواهد شد و این در حالیست که حاکمیت مستکبر موجود نه تنها در خود توان تامین خواسته های آزادی طلبانه آنان را ندیده بلکه آن را کاملا مقایر با ماهیت استکباری خود می بیند . به بیان دیگر : |