| اطلاعیه و پیامها | لینک ها | مقالات |
|
شماره جدید آزادگی |
|
ريال است (بنقل از روزنامه جمهوری اسلامی پنجشنبه بيست و چهار اردیبهشت هزار و سيصدو هشتاد و سه). آری فقط هفتاد و نه ميليارد و پانصد ميليون تومان برای سيستان و بلوچستان. با توجه به جمعيت دو و نيم ميليونی سيستان و بلوچستان؛ يعنی مبلغی حدود سی و دو هزار تومان برای هر بلوچ و سيستانی. يعنی مبلغی بسيار كمتر از يكهزارم درآمد كل دولت، سهميه فقر زدائی و توسعه و عمران سيستان و بلوچستان است. آری درست شنيديد مبلغی بسيار كمتر از يكهزارم درآمد كل دولت ايران سهميه فقر زدائی و به اصطلاح توسعه و آبادانی سيستان و بلوچستان می باشد. وی ادامه داد، كوچكترين اعتراض به اينگونه نابرابری ها و تعدی های آشكار در داخل كشور با شكنجه و زندان روبرو خواهد شد. اما در خارج از كشور، چون شووينيست ها هنوز به قدرت نرسيده اند؛ اينگونه اعتراضات و صدا های حق خواهی را افكار تجزيه طلبانه می خوانند. بحث و اتهام تجزيه طلبی نیز چماقی است كه از سوی نيروهايی شووينيستی كه با دگرانديشی و كثرت گرايی مخالفند، مطرح می شود كه واقعا هدفی جز سرپوش به افكار تامگرايی و خود محوری خود ندارنند. این نيروهای ناسيوناليست افراطی همان سياست تك زبان بودن و تك فرهنگ بودن و تك قوميتی بودن ايران را دنبال می كنند. اینها در واقع دنباله رو همان سياست‌های شكست خورده يكصد سال گذشته هستند كه برای مملكت ما چيزی به جز بدبختی، فساد و تباهی و ويرانی به ارمغان نياوردند. و به نظر من حتی برخی شخصیت ها و جرياناتی كه ادعای دمكراسی واقعی و مردم سالاری حقيقی را دارند در اين موارد با آنها اشتراك نظر دارند. گروه های متعصب با سیاست های شووینیستی خود باعث و بانی تجزيه طلبی هستند و نه عمده نيروهای قوميتهای مختلف كه نه تنها خواهان حقوق طبيعی خودشان بلكه خواهان دمكراسی واقعی برای ايران در شكل فدراليسم هستند. ما اگر اينها را در درون خودمان مطرح نكنيم، اگر گفتگو نكنيم واگر این خواسته ها را با تمام سازمان‌های سياسی ازاديخواه و شخصيت های سياسی ومدنی مطرح نكنيم با چه کسی مطرح کنیم؟ سخنران بعدی جلسه آقای عليرضا نوری زاده، نويسنده، روزنامه نگار و مفسر سياسی سرشناس ايرانی بود، كه ناچار شد برای شركت در يك كنفرانس بين المللی در مورد خاور ميانه، در سمينار حضور نيابد. وی سخنرانی خود را در شكل يك مقاله تاريخی به سمينار ارائه نمود كه توسط دكتر عبدالستار دوشوكی قرائت شد. نوری زاده در مقاله خود به وحدت و يكپارچگی ايران تاكيد كرد و اضافه نمود كه من حرف زيادی ندارم جز آنكه ما در شرايط بسيار حساسی قرار گرفته ايم و هر خطای ما می تواند به منزله پايان فصل عشقی باشد كه حداقل بيست و هفت قرن دوام داشته. امروز با تشكيل كيانات تازه در چهار سوی ايران، ما مردمانی داريم كه به زبان و فرهنگ همه همسايگان پانزده گانه ما آشنايند و تا به امروز به جای آنكه نگاهشان به آنسوی مرز باشد كوشيده اند نگاههای انسوی مرز را به سوی خود بكشانند. وی در پايان گفت بانگ مهر مطلوب، و آوای نفاق مكروه است. وی گفت چرا بايد از برخوردار شدن كرد و بلوچ و عرب و آذری و ديگر اقوام ايرانی از حقوق مشروع خود در گفتن و نوشتن و اداره امور خود وحشت داشت؟ يك قرن پيش آنها كه قانون اساسی مشروطه را نوشتند به اين حقوق مشروع توجه داشته اند. چگونه است كه امروز همچنان با سلاح زنگ زده و كهنه تجزيه طلبی با اهل خانه ی بزرگ ميهنی برخورد می كنيم. سخنران
بعدی آقای دكتر حسين باقرزاده بود كه در اين مورد به تفصيل سخن گفت. دكتر
باقرزاده كه چهره ای سرشناس در امور حقوق بشر و سياست ايران در خارج می باشد از
منشور هشتاد و يک سخن گفت كه حقوق اقوام ايرانی را برسميت شناخته است. بعض از گروهها از جمله گنگره جهانی آذربايجان كه بطور رسمی دعوت نشده بودند، گله داشتند كه چرا به آنها اجازه طرح خواسته هايشان داده نشده. برگزاران سمينار در جواب تاكيد داشتند كه كاركرد اين سمينار در چهارچوب وحدت ايران و ايرانی می باشد و كسانی كه به اين اصول مقيد نيستند، نمی توانستند كه خواسته های خود را كه بيرون از چهارچوب تعيين شده سمينار بود مطرح كنند. بر طبق گزارش بی بی سی (سايت بخش فارسی بی بی سی) عبدالستار دوشوکی از جبهه متحد بلوچستان که سازمان دهنده سمينار بود می گفت که در دعوت از گروههای مختلف برای شرکت در اين سمينار چارچوبی تعيين شده بوده است و علت دعوت نشدن برخی گروهها به اين سمينار، خارج بودن اهداف و برنامه های آنان از چارچوب تعيين شده بوده است. اما با اينحال برگزارکنندگان سمينار به اين گونه نيروها اجازه دادند كه با احترام به اصول دمكراسی و آزادی بيان آنها مجازند حرف خود را پس از پايان سمينار و در بخش بحث آزاد مطرح كنند. در نتيجه بسياری از اين گروهها و نمايندگان جريانات توانستند كه خواسته های خود را بيان كنند. تعداد بسيار زيادی سوالات زيادی را مطرح كردند كه بيشتر اين سوالات از داريوش همايون شده بوند. بگفته سايت خبری بی بی سی (بخش فارسي) حضور داريوش همايون در سمينار، به عنوان يکی از چهره های اصلی جريان سلطنت طلب ايرانی و پيشينه او به عنوان کسی که از مقامهای حکومت سلطنتی ايران بوده و ديدگاههايی که از سوی او مطرح شد يکی از عمده ترين عاملهای جنجال برانگيز در اين نشست بود. عضويت آقای همايون در دولتی که به جهت سياست تمرکزگرايی اش در دوران پيش از انقلاب بشدت مورد حمله و انتقاد گروههای سياسی مدافع حقوق اقوام است و همچنين ديدگاه او در تکيه بر مليت واحد همه ايرانيان و يکپارچگی ايران او را آماج حملات و انتقادات بسيار شديد گروهی از حاضران جلسه کرد. هر چند او نيز از برنامه فدرال (حكومت های منطقه ای) کردن ايران و رعايت حقوق قوميتها دفاع می کرد. بی بی سی اضافه می كند كه سمينار اقوام ايرانی در لندن از لحاظ اينکه توانست امکان گفتگوی آزاد ميان طيف گسترده ای از فعالان سياسی قوميتهای ايرانی و طرح نظرات آنان را فراهم آورد در نوع خود کم سابقه بود هرچند نشان می داد که گروههای فعال در زمينه قوميتهای ايرانی تا رسيدن به توافق و طرح برنامه ای منسجم فاصله بسيار زيادی دارند. اما همين سمينار نشان می داد که همه اين گروهها، از گروههای دارای گرايش قومی گرفته تا سلطنت طلبان و جمهوریخواهان بر ميثاقهای جهانی که حقوق اقوام در آنها تعريف و تبيين شده توافق |