به اجازة اقامت (Aufenthaltserlaubnis) تبديل مي‌گردد و آن به كساني داده مي‌شود كه موانعي براي بازگرداندن آنها به كشورش وجود داشته باشند و بازگشت آنها در عرض 18 ماه ممكن نشده باشد. البته اجازة اقامت به كساني داده نمي‌شود كه خود باعث و باني بوجود آمدن اين موانع بوده باشند (مثلاً از طريق مخفي نگه‌داشتن هويت شخصي خويش).
مورد ديگري كه تازگي دارد اين مي‌باشد كه اعطاي اجازة اقامت در موارد ويژه نيز ميسر گرديده است. من‌بعد بالاترين ارگان اداري هر ايالت مي‌تواند بر مبناي درخواست كميسيون ويژه‌اي كه از طرف دولت ايالتي تاسيس مي‌گردد، حكمي صادر كند كه بر طبق آن به خارجي كه موظف است از آلمان خارج شود و اين كار قابل اجرا است، صرف‌نظر از شرايط لازم براي اعطاء و تمديد اقامت، اجازة اقامت داده شود. ايجاد همچون كميسيوني در حوزة صلاحيت ايالتها مي‌باشد.
پيوستن فرزندان به والدين مقيم در آلمان
موازين تاكنوني در مورد پيوستن افراد خانواده به اعتبار خود باقي خواهند ماند كه بر طبق آن فرزندان پناهندگان پذيرفته شده و يا كساني كه بر طبق كنوانسيون پناهندگي ژنو پناهندگي گرفته‌اند، تا سن 18 سالگي از اين حق قانوني برخور خواهند بود كه به والدين خود در آلمان بپيوندند. اما آنها بايد به زبان آلماني مسلط باشند و اين برداشت بايد وجود داشته باشد كه آنها به دليل تحصيلات و شرايط زندگي تاكنوني‌اش مي‌توانند جذب جامعة آلمان شده و خود را با آن وفق دهند. در موارد ديگر محدوديت سن تا 16 سالگي مي‌باشد، البته بايد پيوسته سعادت فرزند و وضعيت خاص خانوادگي وي در مركز توجه و تصميم‌گيري قرار گيرد.
انتگراسيون
با قانون مهاجرت جذب و ادغام و وفق‌دادن [= انتگراسيون] خارجياني كه براي هميشه در آلمان زندگي مي‌كنند در حيات اقتصادي، فرهنگي و اجتماعي جامعة آلمان مورد حمايت دولتي قرار خواهد گرفت. بدين ترتيب آلمان براي نخستين بار سياست انتگراسيون هدفمندي را دنبال مي‌كند. ابزار آن در درجة نخست دوره‌هاي زبان و انتگراسيوني مي‌باشند كه در آنها خارجيان با زبان، نظام حقوقي، فرهنگ و تاريخ آلمان آشنا خواهند شد. الزام گذراندن اين دوره‌ها همچنين براي خارجياني صدق مي‌كند كه از قبل در آلمان زندگي نموده‌اند. كسي كه در اين دوره‌ها شركت نورزد، ممكن است اجازة اقامت خود را از دست بدهد و يا با كاهش مساعدتهاي اجتماعي كه به وي پرداخت مي‌گردد روبرو شود.
امنيت
به ويژه جنبه‌هاي امنيتي موضوع نكاتي بودند كه هنگام بحث در مورد قانون مهاجرت روي آنها مذاكرات طولاني انجام گرفت. در قانون جديد حكم اخراج بر عليه خارجياني گنجانده شد كه خطرناك محسوب مي‌شوند. اين حكم را مي‌تواند بالاترين ارگان اداري هر ايالت، و در مواردي ويژه همچنين دولت فدرال، صادر كند، چنانچه به اصطلاح «تشخيص خطر بر اساس فاكتهاي واقعي» موجود باشد.
چنانچه بازگرداندن خارجي به خاطر وجود موانع بازگشت ميسر نگردد، بايد با ملزم نمودن خارجي به مراجعه و معرفي مكرر خود به ارگانهاي ذيصلاح، محدود نمودن رفت و آمد وي و ممنوعيت برقراري ارتباط همراه هشدار مجازات در صورت تخطي از آن، امنيت جامعه را افزايش داد. قاچاقچيان انسانها در صورت محكوميت آنها به مجازات زندان غيرتعليقي از آلمان اخراج مي‌شوند. علاوه بر اين، چنانچه از روي شواهد يقين حاصل شود كه يك خارجي به جمعيتي [حزب، سازمان، انجمني] تعلق دارد و يا جمعيتي را مورد حمايت قرار مي‌دهد كه از تروريسم پشتيباني بعمل مي‌آورد، وي اخراج مي‌گردد. اخراج همچنين مي‌تواند در صورت «آتش‌افروزي معنوي» («نفرت‌پراكني» و از اين قبيل) عملي گردد.
جريان پناهندگي
با به اجرا درآمدن قانون مهاجرت موقعيت اقامتي دارندگان «پناهندگي كوچك» [«پناهندگي اجتماعي» بر اساس بند 51 قانون خارجيان] با موقعيت پناهندگان سياسي [بر اساس بند 16 قانون اساسي آلمان] يكسان مي‌گردد. هر دو گروه ابتدا اقامت موقت خواهند گرفت كه مي‌تواند بعد از سه سال به اقامت دائم تبديل گردد، چنانچه وضعيت كشور پناهجو در اين مدت تغييري نكرده باشد. «پناهندگي كوچك» در آينده منتفي خواهد بود، چنانچه خارجي در زمان پس از ترك كشور خود باعث بوجود آمدن دلايلي جهت اخذ پناهندگي شده باشد.
روند تصميم‌گيري در مورد درخواست پناهندگي ساده‌تر مي‌گردد و ارگاني كه تاكنون تحت نام نمايندة ويژة دولت در امور پناهندگان (Bundesbeauftragter für Asylangelegenheiten) وجود داشت منحل خواهد گرديد.
مهاجرين مأخّر آلماني‌تبار
مهاجرين مِأخّر آلماني‌تبار و افراد خانوادة آنها كه به آلمان مهاجرت مي‌كنند، بايد من‌بعد اطلاعات پايه‌اي و اوليه در مورد زبان آلماني داشته باشند.
