97 ـ فريبا هدايتی 31 ساله همسر زندانی سياسی اميد عباسقلی نژاد به اتهام اقدام عليه امنيت ملی به شعبه 26 دادگاه انقلاب تهران احضار شد. ( شهروند 8/11/83 )
98 ـ الهه کولايي نماينده دوره ششم تهران در مجلس شورای اسلامی به دادسرای کارکنان دولت احضار شد. ( ايسنا 14/11/83 )
99 ـ نرگس اديب از فعالان « جنبش پيشاهنگان ايران » در منزل خود و در حضور همسر و فرزندانش توسط مأمورين وزارت اطلاعات دستگير شد. (گروه مهر ايران 20/11/83)
100 ـ شيرين عبادی رئيس کانون مدافعان حقوق بشر طي نامه ای خطاب به محمد خاتمی رئيس جمهور اعلام کرد : « عده ای با ارعاب و تهديد و در صورت امکان با پرونده سازی قصد دارند ادامه فعاليتهای وی را مانع شوند» . در بخش ديگری از نامه آمده است : « تاکنون به کرات تهديد به قتل شده و قرار بوده که به قتل برسد ، وی ياد آورشده است که قبل از اجرای برنامه قاتلان دستگير می شوند و اکنون با اتمام محکوميت ، آزادانه در اجتماع بسر مي برند » . در ادامه نامه آمده است : « طي دو ماه اخير ، در غيابش دو بار افرادی به دفتر کانون مدافعان حقوق بشر که رياست آن را بر عهده دارد مراجعه کرده و بار اول خود را مأموران اداره اماکن و بار دوم مأموران نيروی انتظامی معرفي کرده اند و هربار با رفتاری خشن عنوان کردندکه قصد بازرسی داشته و مي خواهند منشي کانون را جلب کنند » . وی در پايان اعلام کرده است : « که در شرايط حاضر امنيت قضايي و جاني ندارد» . ( ايسنا 23/11/83 )
101 ـ شيرين عبادی وکيل دادگستری در رابطه با پرونده موسوم به نوار سازان ، به مجتمع قضايي بهشتی احضار شد. منزل خانم عبادی به علت اين پرونده در گرو دادگاه می باشد ، تلاشهای محمد سيف زاده موکل وی تاکنون نتوانسته است خانه را از گرو دادگاه آزاد کند. ( ايسنا28/11/83 )
102 ـ حکم اعدام اعظم ـ ق 31 ساله به جرم مشارکت در قتل همسرش پس از تحمل پنج سال زندان بزودی به اجرا در خواهد آمد . اعظم در سن 17 سالگی با فشار و کتک پدر مجبور به ازدواج با پسر عمه معتاد ش شد. دو فرزند وی سالهاست که در مرکز بهزيستی نگهداری می شوند. ( زنان ايران 26/11/83 )
تاکید می کنیم، این موارد به غیر از موارد شرع و عرف و قوانین دست ساز حاکمان جمهوری اسلامی در زیر خلاصه ای از موارد نقض حقوق بشر نسبت بزنان
تعداد زنان محکوم به اعدام 17 مورد
تعداد مجازات دسته جمعی 6 مورد
تعداد خشونتهای نیروی انتظامی و دستگیری زنان توسط آنان 88 مورد
محاکمه و دستگیری فعالین سیاسی 30 مورد
نقض آزادی و حقوق فردی و اجتماعی افراد 156مورد
دستگیری و مجازات روشنفکران و نویسندگان و روزنامه نگاران زن 20 مورد
زنانی که محکوم به پرداخت جریمه نقدی شده ان 14 مورد
تعداد زنان به قتل رسیده توسط عوامل دولت جمهوری اسلامی 3 مورد
«پيروز دوانى» را با فتواى يك روحانى كشته‌اند
راديو آلمان : پرونده‌ى قتل‌هاى زنجيره‌اى كه فاجعه‌ا‌ى بود ملى، پس از نزديك به هفت سال هنوز به فرجامى نرسيده و مسئولان قضايى و حكومتى ايران مى‌كوشند وقوع اين قتل‌ها را از اذهان زدوده و بدست فراموشى سپارند. ولى افكار عمومى و حافظه‌ى تاريخى مردم ايران مانع از اين امر است. تا زمانى كه معضل حقوق بشر در ايران لاينحل مانده، در هر لحظه و به هر مناسبتى موضوع اين قتل‌ها و دهها مورد نقض حقوق بشر ديگر نيز مى‌توانند بار ديگر مطرح شوند. صداى آلمان در اين زمينه گفتگويى داشت با حسين دوانى، برادر پيروز دوانى كه يكى از قربانيان قتل‌هاى سياسى بوده است.
گفتگو: داود خدابخش
دويچه وله: آقای دوانی، پرونده‌ی قتل برادر شما پيروز دوانی در چه مرحله‌ای‌ست؟ آيا اصلا مقامات قضايی جمهوری اسلامی ايران وقوع و مسئوليت قتل پيروز دوانی را پذيرفته‌اند؟
حسين دوانی: تا بحال با هر اقدامی که در داخل مملکت شده است، خواهر من به دفتر رياست جمهوری شکايت کرده، به وزارت اطلاعات رفته و به هر جايی که می‌توانسته رفته و شکايت کرده و مسئله را پيگيری کرده است. آنها گفته‌اند، ما اصلا چنين موردی را نداريم. حتا در يکی از موارد گفته بودند که ما پيروز دوانی را نمی‌شناسيم. شايد که ايشان را در خيابان کشته‌اند و برويد به اداره‌ی آگاهی. ايشان به اداره‌ی آگاهی می‌رود، آنجا هم می‌گويند: خانم اين قتلی که انجام شده، اصلا به ما ربطی ندارد. اين در اختیارات وزارت اطلاعات است. بنابراين تا بحال بطور رسمی از طرف جمهوری اسلامی هيچ موردی بيان نشده است. مضافا بر اينکه من در سال ۹۹ به کميسيون حقوق بشر سازمان ملل رفتم و با آقای موريس کاپيتورن صحبت کردم، ايشان گفت که من نامه می‌نويسم به ايران. ايشان وقتی جواب ايران را به من دادند اين بود که ما اطلاعی نداريم، اگر خبر پيدا کرديم شما را در جريان می‌گذاريم. و بعدش، هشت ماه بعد در ديماه سال ۸۰ و سال ۸۱ در واقع در ديماه دو احضاريه به در خانه‌‌مان آمده بود که شعبه‌ی ۱۲ دادگاه انقلاب در خيابان شريعتی پيروز دوانی را برای پاره‌ای از اظهارات دعوت کرده بودند. من اين مدارک را برای بار دوم بردم پيش آقای کاپيتورن و به او گفتم، آقا ما در ايران يک مثالی داريم كه مى‌گويد: ”دم خروس يا قسم حضرت عباس” و برايشان مسئله را شکافتم و گفتم اين مدارک را با هم مقايسه کنيد. ايشان سری تکان داد و گفت، من نمی‌توانم کاری بکنم. من فقط می‌توانم پيگيری بکنم. بطور رسمی تا بحال از طرف جمهوری اسلامی از مراکز و نهادهای رسمی هيچ اطلاعی داده نشده و قبول نشده است.
دويچه وله: از نظر شما چه شواهدی مبنی بر قتل سياسی پيروز دوانی وجود دارد؟
حسين دوانی: اولا که ۲۵ آگوست سال ۹۸ آقای داريوش فروهر يک اطلاعيه رسمی داد که پيروز ربوده شده است.