وبعد از خواندن مقاله در اقای شفائی
در خصوص اعلامیه جهانی حقوق بشر و تشکیل و شرایط فعلی توضیح دهند .اقای
شفائی در گفتهای خود تاریخچه ای ازتشکیل سازمان ملل و تنظیم اعلامیه جهانی
حقوق بشر و میثاقهای مربوط به ان (میثاق حقوق مدنی / سیاسی / اقتصادی /
زبان مادری /زنان /شکنجه /عدم کشتار ونسل کشی و......)صحبت و بر اساس سئوال
یکی از شرکت کنندکان نسبت به تاریخ پادشاهی 2500ساله ایران و جایگاه مردم
در این دوران صحبت نمودند.
مسئول جلسه 15دقیقه برای پرسش و به
نسبت به مسائل یاد شده به حاضرین دادند و پس از پرسش وپاسخ ، اتفاق اخیر
اهواز سوال و نسبت به دلیل حادثه فاجعه بار اخیر خوزستان توضیح کاملی داده
شدو راجع به اهواز ایشون فرمودند /سه هفته پیش یک نامه برای از طریق
اینترنت دریافت نمودند که متن آن:
از دفتر ریاست جمهوری اسلامی وایشون
متن را برای ما خواندند وخلاصه متن در این محتوا بود که نسل عرب را منقرض
کنند . وانها را از خانه و کاشانه خود جدا کنند . مردم اهواز متوجه شدند
وبه استانداری مراجعه و تجمع نمودندکه با حمله نیروهای انتظامی مواجهه شده
و در این میلن ابتدا 7 نفر کشته شده و سپس تظاهرات ادامه و گسترش پیدا نمود
.
بعد
از ان در ساعت3 برای 15 دقیقه استراحت وسپس با کاندید شدن اعضای منطقه برای
ادامه کار نسبت به رای گیری وانتخاب مسئولین کمیته های شاخه اقدام شد
1.اقای پرویز مقدم مسئول وعضو هیئت رئیسه
2خانم نازنین مویدی قائم مقام مسئول عضو هیئت رئیسه وامور مالی
3خانم روشنک خوشاب عضو هیئت رئیسه انتخاب شدند
سپس در خصوص مسئول کمیته ها رای گیری شده و
خانم فرانک خوشاب عضو کمیته زنان
اقای حاج حسینی مسئول کمیته تبلیقات
امین
خوشاب کمیته روابط عمومی انتخاب گردیدند .
وافراد به عضویت کمیته ها بشرح ذیل تائید شدن
کمیته روابط عمومی امین
خوشاب /نازنین مویدی /حسین حاجی حسینی /محمد احمدی
کمیته تبلیغات /حسین حاج
حسینی /امین خوشاب ، روشنک خوشاب / فرانک خوشاب
کمیته زنان نازنین مویدی
فرانک خوشاب روشنک خوشاب، بحجت احمدی /ریحانه یوسفی
در
این جلسه در رابطه با شرایط خاص حقوق بشر ودیگر سازمانها اپوزوسیون تشریح
نموده و توضیح دادند که تمامی نیروها و یا فعالان برای رسیدن به موفقیت
نیاز دارند حقوق بشر را پذ یرفته وبه عنوان مبدأ کاری خود قرار دهند .
جلسه
در ساعت 5 بعد از ظهر خاتمه یافت
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران _
شاخه براکه وبرمن هافن
نوشته ای از زندان توسط حشمت الله طبرزدی
تنظیم : مینا بگوهی
1- حدود 11 سال پیش (سال
1373) که با انتشار هفته نامه ی (پیام دانشجو) دست به افشاگری علیه مظالم
مفاسد و بی عدالتی ها زدیم ، گروهی از خوانندگان به ویژه عوامل امنیتی یا
گروههای فشار با اطمینان همراه با نوعی زخم زبان، مدعی می شدند که طبرزدی
نیز به زودی به جمع پاریس نشینان خواهد پیوست. بیش از 10 سال از آن زمان
گذشت، در حالیکه نشریه محاق توقیف رفت و طبرزدی با حکم محکومیت 16 ساله (14
ساله محکومیت همراه با تبعید در زندان برازجان و 2سال محرومیت اجتماعی) در
زندان به سر میبرد بنابراین باید بپذیرند که پیش بینی آنها غلط از کار در
آمد.
من مثل همان روزی که (پیام دانشجو)
منتشر شد، ثابت و استوار ایستاده ام. اگر چه در این دوره ده ساله مصیبتهای
زیادی تحمل کرده ام، اما تلاش می کنم به اقتدارگرایان و طرفداران متعصب و
جاهل آنها درس فراموش نشدنی بدهم.
خوب است آنها نیز وضعیت فعلی را با
10 سال پیش مقایسه کنند تا بخوبی دریابند که ما پیش برده ایم یا آنها. من
بر این باور هستم که اقتدار آنها شکسته و فرهنگ و ادبیات جدیدی برفضای
سیاسی کشور حتی بر محافل اقتدارگرایان و به اصطلاح نمایندگان خدا حاکم
گردیده است. من اما به جای پاریس نشینی، اوین را برگزیده ام به این امید که
الباقی از اقتدار مستبدان نیز در هم شکند و دموکراسی حاکم شود.
2- زندانیان
سیاسی، سال 84 را سال سرنوشت نامیده اند. می توان ادعا کرد، این باور
زندانیان سیاسی، باور (اپوزیسیون) نیز هست. به نظر من دلایل این باور چنین
است. جمهوری اسلامی در پرونده ی هسته ای با دنیا درگیر شده است. به بیان
دیگر، جهان به ویژه دنیای غرب به دنبال به دست آوردن بهانه برای برخورد با
(خودسری ها) و تشنج آفرینی های (جمهوری اسلامی) بوده است. پرونده ی هسته ای
و دو دهه پنهان کاری از سوی رژیم، بهانه ای مناسب و دنیا پسندی به دست غربی
ها داد. بنابراین غرب تلاش خواهد کرد، پرونده ی هسته ای را بهانه قرار بدهد
تا از این رهگذر، چالش چهار گانه خود (1- هسته ای. 2- حقوق بشر. 3- حمایت
از تروریسم. 4-کارشکنی در روند صلح خاورمیانه.) با جمهوری اسلامی را به
صورت یکجا حل و فصل کند. جمهوری اسلامی برای خروج از این چالش اساسی بر سر
یک دو راهی قرار گرفته است:
الف- کنار آمدن با غرب.
ب- رودرروئی با غرب.
راه سومی وجود ندارد
یعنی راه سومی برای جمهوری اسلامی باز نخواهد گذاشت، زیرا راه سوم راه مفر
یا فرار برای رژیم خواهد بود.
به همین دلیل غرب نمیخواهد اجازه
بدهد که جمهوری اسلامی با همین هیئت و ترکیب راه فراری به دست آورد. پس
پیشارویش هر راه سومی را خواهد بست.
رژیم نیز در این شرایط ناگریز از
پذیرش یکی از دو راه ذکر شده است. اگر راه مصالحه را برگزینند، راه برای
پیشرفت آزادیخواهان به سمت دموکراسی هموار خواهد شد. حتی اگر رژیم آنگونه
که در کلام رئیس جمهورش وجود داشت، از غرب و بویژه آمریکا بخواهد که امنیت
جمهوری اسلامی تضمین شود، اما ملت ایران به تضمین آمریکا و اروپا برای
امنیت جمهوری اسلامی وفادار نمانده و با تقویت جنبش دموکراسی خواهی، رژیم
را سرنگون کرده و نظام دموکراتیک را مستقر خواهند ساخت. چنانچه رژیم به جای
راه حل مصالحه، راه جنگ و ستیز با دنیا را برگزیند، در آن صورت نیز به شدت
تضعیف خواهد شد و برنده ی اصلی مردم ایران خواهند بود.