به مناسبت روز جهانی کودک
تنظیم: طیبه شیرزادی
در جستجوي روز جهاني كودك تقويم سال 1384 را ورق ميزنم. روز 2آوريل برابر با 13فروردين امسال روز جهاني كودك اعلام شده، اما متاسفانه از اين روز در تقويم جمهوري اسلامي خبري نيست!
روزجهاني كودك را خود بچه ها خلق كردهاند.. در سال 1986 در چنين روزي دو تن ازدانش آموزان 9ساله مدرسه آتاتوري در نيويورك با نگارش نامه اي از همه بچه هاي دنيا خواستند كه با هم روزي را به صلح اختصاص دهند. و به بزرگترها سهمشان از زندگي را يادآور شوند. اما سهم كودكان ایران اسلامی از زندگي چقدر است؟
در دنياي مجازي گوگل خبرهاي وضعيت كودكان ايراني را جستجو ميكنم. هر چه بيشتر مييابم، تلخي فاكتها و نمونهها زهرشان را بيشتر به جانم ميريزند. ديگر معناي كودكي آن دنياي شاد و زيباي رنگها و خندههاي بيريا نيست.مثل دنياي ما بزرگترها معني همه چيز عوض شده است. همه چيز رنگ رنج و درد به خود گرفته است. فقط فرقش اين است كه ما بزرگترها ياد گرفته ايم از دردهامان بگوييم اما اين قربانيان كوچك و خاموش چه؟
در اعلاميه جهاني بقا ،حمايت و رشد كودكان اين گونه تعريف شده است كه "همه ما كودك بوده ايم و همه در آرزوي بهزيستي كودكانمان سهيم هستيم، آرزوي هايي كه همواره عزيزترين و دوست داشتني ترين خواسته همگاني نوع بشربوده است".
كودكان، آسيب پذيرترين گروه در هر جامعه هستند و از هيچ چيز آنان از جمله غذا، پوشاك و نيازهاي ديگرشان نبايد كاست. كودك فقط يك بار فرصت رشد دارد و آن فرصت امروزاست نه فردا. اما فرصتهاي امروز فرزندان ايران چگونه بر باد ميرود؟
رنجهاي كودكان ميهنم از بدو تولد با گرسنگي و فقر آغاز ميشود و با شكنجه و اعدام پايان ميپذيرد. و چانهزني ارگانهاي بينالمللي حقوق بشر و حقوق كودكان با حاكمان ميهنم بر سر اين است كه اعدام كودكان را متوقف كنند.
كميته حقوق كودكان ملل متحد– 9 بهمن 83- از رژيم آخوندي خواست مجازات مرگ و قطع عضو و شلاق و سنگسار براي كساني كه حين ارتكاب جرم نوجوان بودند را لغو كند. اين نسبت به ادامه اعدام كودكان در ايران ابراز نگراني كرد.
مقامات ملل متحد گفتند ايمان فرخي, كه درسن 17سالگي به خاطر قتل يك عضو نيروهاي امنيتي ايران مجرم شناخته شده بود, در زندان بدنام اوين در 20 ژانويه به دار آويخته شد.
اين ارگان ملل متحد همچنين نگراني عميق خود را در اين خصوص كه سن قانوني در ايران براي پسران 15 و براي دختران 9 سال مي باشد ابراز داشت.
سازمان عفو بين الملل نيز در اطلاعيه اي كه روز 12 بهمن 83منتشر كرد از رژيم آخوندي خواست به دورويي در حرف وعمل خود درباره اعدام كودكان خاتمه دهد. اين سازمان گفت نقطه نظر كميته سازمان ملل بر اين حقيقت تأكيد مي كند كه زمان آن فرا رسيده است كه به اعدام كودكان در ايران خاتمه داده شود. زمان آن فرارسيده است كه تمامي انواع خشونت هاي اعمال شده برعليه كودكان در ايران هم اكنون متوقف شود.
در حال حاضر در كشور ۹ سال براي دختران و ۱۵ سال براي پسران به عنوان سن رشد مطرح است. در حالي كه سن مسؤليت و قانوني، بر اساس كنوانسيونهاي بين المللي ۱۸ سال تعيين شده است. در ايران كودكان از اوليه ترين حقوق زندگي بي بهره هستند. واژه اي به نام كودك و حقوق كودك براي كارگزاران حكومتي قابل اهميت نيست بلكه بر طبق قانون كودكان را جز اموال و مايملك پدر و مادر و بزرگسالان حساب ميكنند و هر بلاي هم كه به سر كودكان بيايد كسي جوابگو و مسول نيست. در چنين شرايطي و با وجود و حضور جمهوري اسلامي!! كه دعوا بر سر حق حيات و لغو حكم اعدام كودكان است، شايد حرف زدن از حق و حقوق كودكان در ايران تا حدي لوكس به نظر برسد.
كودكان محكوم در سلول هاي مرطوب
بنا به گزارشهاي منتشر شده در رسانه هاي حكومتي 228 كودك زير دو سال در زندانهاي جمهوري اسلامي به سر مي برند.
در حال حاضر ۱۸ كودك زير دو سال در سه زندان اوين، رجايي شهر و ورامين در استان تهران و ۲۱۰ كودك زير دو سال در كل كشور در كنار مادران خود دوران محكوميت را مي گذرانند.
اين رقم تا قبل از سال ۷۹ به بيش از ۸۰۹ كودك در كل كشور مي رسيد.
در عين حال هنوز در برخي استانها و مناطق ، كودكان تا سالها پس از سن شيرخوارگي در زندان در كنار مادر محبوس ميمانند.
به گزارش يك محقق امور زندانها «كودكان در زندانها با امكانات بسيار نامناسب و محدودي مواجه هستند، آموزش خاصي نمي بينند، حتي از داشتن اسباب بازي هم محرومند، تغذيه نامناسبي دارند، بسيار رنجور و كم تحرك هستند و دائماً در معرض مشاجره و گفتوگوهاي ناصحيح بزرگترها در مورد مسائلي از قبيل جرم و جنايت و مواد مخدر هستند. اين پژوهشگر به خاطر ميآورد:
وقتي وارد يكي از بندهاي زنان زنداني شدم بوي نم و رطوبت، محدوديت جا و مكان بسيار تاثرانگيز بود. در سلولهايي ۶متري ۳ مادر و ۳كودك را جا داده بودند.
برخي از اين كودكان در روزهاي اول پس از انتقال از زندان، كاملاً بهت زده و گيج هستند. ديدن بسياري از چيزها برايشان تعجب آور است و گويي به دنياي جديدي وارد شده اند.
گفتم كه رنجهاي كودكان ميهنم از بدو تولد با گرسنگي و فقر آغاز ميشود، نگاهي به اعترافات كارگزاران حكومتي و مطبوعات و رسانههاي سانسور شده كه يك از هزار واقعيت را هم نمينويسند، كفايت ميكند.
در ايران يك ميليون و 700 هزار كودك از عوارض سو تغذيه رنج ميبرند و در بعضي از مناطق از هر سه كودك يك نفر دچار سوء تغذيه است. در ايران سو تغذيه يكي از مهمترين عوامل موثر بر مرگ و مير كودكان زير 5 سال است» (روزنامه خرداد78/6/28»)
ـ مديركل اموركودكان و نوجوانان سازمان بهزيستي در ايران تاثيرمستقيم سوء تغذيه برهوش ، ميزان يادگيري و حافظه كودكان را از مهمترين پيامدها دانست.(خبرگزاري ايرنا78/9/14)
ـ به گفته مسعود پزشكيان وزير بهداشت دولت خاتمي، متوسط قد كودكان و قدرت ذهني ايرانيان به دليل سوءتغذيه كاهش يافته است. (خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران١٦/٠٦/١٣٨٣)
ـ به گفته يك مقام دولتي در وزارت بهداشت و درمان، ۳۸ درصد كودكان ۱۵ تا ۲۳ ماهه كشور كم خوني دارند و شيوع كم خوني در برخي از مناطق روستايي كشور به ۶۰ درصد هم مي رسد (روزنامه شرق 28/6/83)در ايران، آمار مشخص و دقيقي در زمينه وضعيت زندگي کودکان وبه ويژه كودكان کار وجود ندارد.