2004 سالي پر از زندان و مرگ و سوگ برای روزنامه نگاران جهان
تنظیم: اقدس جواد پور
گزارشگران بدون مرز ٣ مي ۱٣ ارديبهشت روز جهاني آزادی مطبوعات را به همه‌ی روزنامه نگاران ايراني به ويژه ۱٢ روزنامه نگار و وب‌نگار که در دفاع از آزادی بيان ومطبوعات و برای اطلاع رساني در زندان بسر ميبرند تبريک مي گويد
٥٣ روزنامه نگار در سال ٢٠٠٤ به هنگام انجام وظيفه‌ی شان کشته شده اند.
از سال 1995 و بعد از کشتار ٥٠ روزنامه نگار در الجزاير بدست افراطيون اسلامي اين تعداد بي سابقه بوده است.
هرچند نيمي از کشته شدگان در عراق به خاک افتاده اند اما فقط اين کشور نيست که قتل‌گاه روزنامه نگاران است، ۱٦ خبرنگار در آسيا کشته شده‌اند و تقريبا همه نيز برای موضع گيری و اطلاع رساني در باره فساد و ارتشا نمايندگان مجلس و يا در باره‌ی باندهای بزرگ تبهکاران، گزارش و تحقيق در باره ی اين موضوعات در بنگلادش، فليپين و سری‌لانکا برای روزنامه نگاران مرگ آفرين شده است.
در آنسوی زمين و در قاره ی امريکا خشنونت بالا گرفته است. قاچاق‌چيان مواد مخدر و سياستمداران فساد به هيچ عنوان علاقمند مورد اتهام قرار گرفتن توسط مطبوعات نيستند و اينگونه در برزيل، کلمبيا، پرو، مکزيک و نيکاراگوئه اطلاع رساني روزنامه نگاران به قيمت از دست دادن جان‌شان تمام شده است.
در آفريقا که قتل نماينده گزارشگران بدون مرز در گامبيا دی‌دا حيدارا در دسامبر2004 يادآور دردناک اين امر بود که اين قاره همواره در معرض بروز وقايع خشونت بار است. اين اولين بار بود که يکي از نمايندگان محلي گزارشگران بدون مرز به قتل مي رسيد.
کشتن يک روزنامه نگار تنها وسيله‌ی به سکوت وادار کردن صدا های مخالفي که گوش رهبران اقتدارگرا را مي‌آزارد نيست. در اول ژانويه‌ی 2005 در جهان ۱٠٧ روزنامه نگار از آزادی خود محروم بودند. چين بزرگترين زندان روزنامه نگاران در جهان است با ٢٦ روزنامه نگار در پشت ميله های زندان وسپس در مقام دوم کوبا با ٢٢ روزنامه نگار زنداني قرار دارد.
در خاورميانه و مغرب و در ايران اطلاع رساني حرفه‌ای پر مخاطره است. در اين منطقه‌ی که با تروريسم و جنگ عجين شده است، روزنامه‌نگاران محلي در فضای پر وحشت سرکوب به انجام وظيفه خود مي پردازند و روزنامه نگاران خارجي که برای گزارشگری رويدادها زندگي و امنيت‌شان در خطر قرار مي گيرد.
در اين مجموعه ناهمخوان کشور‌ها که از مراکش تا ايران است، قوانين جاری، احکام حکومتي دولت‌ها و قانون مطبوعات اولين موانع بر سر راه استقلال رسانه ها هستند. عليرغم پيدايش شبکه های ماهواره ای عرب زبان در اواخر دهه‌ی ٩٠ که معرفترين آنها شبکه ی قطری الجزيره است. اما راهبردهای اقتدارگرايانه و فسادی که قدرت های حاکمه را فلج کرده است مانع گسترش اطلاع رساني واقعي است. در عوض رسانه های اسرائيلي که از تضين قانوني و قضايي حقوق خود بهرمند اند از مشخصه ی پويايي و روحيه ای تهاجمي برخوردارند. در سال ٢٠٠٤، به اتهاماتي نظير " افترا"،" توهين به مسئولان حکومتي"، "توهين به اسلام" و. بالاخره " انتشار کذب" ٢٧ رونامه نگار زنداني شده اند که بيش از نيمي از آنها در ايران بوده است. مجازات زندان در اين منطق همچون شمشير داموکلسي است بر بالای سر روزنامه نگاران. به همين دليل بخشي از اين روزنامه نگاران به خودسانسوری و يا تمکين پناه مي برند. بيشتر دولت های عرب حسودانه انحصار راديو و تلويزيون را در دست خود حفظ کرده اند.
وقتي که کنترل دولتي اطلاعات برای تحميل "خطوط قرمز" و مقابله با خواست های دمکراتيک مردم کفايت نمي کند، قدرت های حاکم از توسل به تهديد و شکنجه ابا ندارند. در بدترين رژيم های خودکامه‌ی منطقه که عبارتند از ايران، سوريه، عربستان سعودی، ليبي و تونس، دستگاه های امنيتي متنوع هر ابتکار در گزارشگری صادقانه رويدادها و اقدام به تحقيق در باره ی موضوعات حساس چون فساد حکومتي، اسلام گرايي، تابو های اجتماعي و مذهبي و يا مناسبات با امريکا را تحت تعقيب قرار مي دهند.
با ٢۱ روزنامه نگار کشته شده در سال ٢٠٠٤ خاورميانه قتل‌گاه روزنامه نگاران محلي و خارجي بود. نيمي از روزنامه نگاران کشته شده در جهان در سال گذشته در خاورميانه به قتل رسيده‌اند. عراق اصلي ترين سرچشمه‌ي خطر برای روزنامه نگاران است ۱٩ نفر از آنها در اين کشور به هنگام گزارشگری از شورشيان عراقي و در شرايط هرج و مرج حاکم بعد از سرنگوني صدام حسين توسط ايالات متحده کشته شده اند. روزنامه نگار ايتاليايي انزو بالدوني که توسط ارتش اسلامي عراق به گروگان گرفته شده بود در شب ٢٧ اگوست اعدام شد.
در اين مدت ۱٦ روزنامه نگار در عراق ربوده شدند که به وسيله ای برای شانتاژ سياسي و يا اقتصادی تبديل گرديدند.
در ميان ۱٦٧ کشور رده بندی سال گذشته ی گزارشگران بدون مرز از نظر آزادی بيان و مطبوعات تونس ۱٥٢، ليبي ۱٥٤، سوريه ۱٥٥ ، ايران ۱٥٨ و عربستان سعودی ۱٥٩ از جمله کشور های سرکوبگر جهان در عرصه آزادی بيان و مطبوعات هستند.
گزارش ساليانه ی گزارشگران بدون مرز – ايران در 2004
درطي سال 2004 وضعيت آزادی مطبوعات در ايران روز به روز بدتر شده است، ايران در عرصه آزادی مطبوعات از جمله ۱٠ کشور سرکوبگر جهان است. در اين کشور خطرات بسياری روزنامه نگاران را تهديد مي‌کند و به هنگام دستگير مورد آزار و بد رفتاری قرار مي‌گيرند. ايران از سالها پيش بزرگترين زندان خاورميانه برای روزنامه نگاران است.
در سال ميلادی 2004 در ايران
۱ روزنامه نگار مضروب و مجروح شده است.
۱٣ روزنامه نگار بازداشت و زنداني شده‌اند.
٤ روزنامه نگار بازداشت موقت، بيش از ٦٠ روزنامه نگار توسط مسئولان امنيتي – قضايي احضار و مورد بازجويي قرار گرفته‌اند.
٥ روزنامه نگار تهديد و مورد آزار قرار گرفته اند.
بيش از ٢٠ نشريه و روزنامه توقيف و يا قرباني سانسور شده اند.
و ٢ روزنامه نگار خارجي از کشور اخراج شده اند.
از بهار ۱٣٧٩ که سرکوب وسيع مطبوعات توسط دستگاه قضايي آغاز شد و به توقيف بيش از صد روزنامه و نشريه اصلاح طلب