در اين منطقه کمتر کشوری وجود دارد که جايي مناسب در رده بندی داشته باشد. اسرائيل(٤٧) نيز که در صدر کشورهای منطقه قرار دارد به دليل تهديدها و اقدامات سخت گيرانه ی ارتش در مناطق اشغالي نسبت به روزنامه نگاران، چندين رده تنزل داشته است. اعمال خشونتي در ٢٠٠٥ به وضوح کمتر شده اند و همچون سال گذشته موضوع طرح جداگانه ای نخواهند بود. اخراج يک روزنامه نگار فرانسوی در ماه ژوئيه گذشته در نزول اين کشور نقش داشته است.

در عوض هنوز نا امني در نوار غزه حاکم است و روزنامه نگاران هزينه آن را مي پردازند. در سال جاری جهار روزنامه نگار ربوده شده اند و تشکيلات خود مختار فلسطين(۱٣٢) به نظر مي رسد در جلوگيری از وخامت اوضاع ناتوان است.

دستگيری و ترور منطقه را در بر گرفته است

ايران در رده ی  ۱٤٦ هنوز در عرصه ی آزادی مطبوعات، با ٧ روزنامه نگار زنداني و ٤ روزنامه نگار ديگر که هر لحظه امکان بازگشت به زندان را دارند، چراغ قرمز کل منطقه محسوب مي شود. اکبر گنجي عليرغم بيش از ٦٠ روز اعتصاب غذا و حمايت جهاني و قول های عديده مسئولان برای آزادی وی هنوز در سلول انفرادی و در تنهايي مطلق بسر مي برد. از سوی ديگر مجتبي سميعي نژاد وبلاگ نويس معترض از آبان ماه سال گذشته در زندان است، وی در دادگاهي به دوسال و ده ماه زندان محکوم شده است.

در الجزاير (۱٢٩) رئيس جمهور عبدالعزيز بوتفليقا تلاش دارد مطبوعات خصوصي را سر پا نگاه دارد. محمود بن شيکو از ۱٦ ماه پيش در زندان بسر مي برد، صدور احکام زندان قطعي برای روزنامه نگاران در رابطه با جرائم مطبوعاتي همچنان ادامه دارد. شرايط در شهرستانها برای روزنامه نگاران محلي که تحت فشار و تهديد بسر مي برند دشوارتر شده است.

    

لبنان که به شکل سنتي رهبری جهان عرب  در عرصه آزادی مطبوعات را در دست داشت در طي دو سال بيش از٢٠رده پائين تر آمده است. قتل سمير قيصر در ژوئن سال جاری يکي از اصلي ترين دلايل اين سقوط بوده است. حمله به مای شيدياک خبرنگار ديگر که منجر به نقض عضو وی شده است در سپتامبر سال جاری  اين وضعيت را در ماه های آينده بهبود نمي بخشد.کارکنان رسانه ها در بعد از ترور رفيق حريری در فوريه ٢٠٠٥ به هدف عمده حملات بدل شده اند و بهای گزاف شرايط ناامني اسف بار در لبنان را مي پردازند. برای اولين باربعد ازسالها روزنامه نگاران در  وحشت و نا امني از کشور مي گريزند. ارتش امريکا در عراق (عراق در امريکا ۱٣٧) همچون دو سال گذشته محکوم به تجاوز آشکار به آزادی مطبوعات در عراق شده است. دست کم ٦ روزنامه نگار بدون هيچ توضيحي در زندان ابوغريب زنداني شده اند. اين روزنامه نگاران حق ملاقات با افراد خانواده، وکلا و کارفرمايان خود را ندارند. ٤ روزنامه نگار در فاصله سپتامبر ٢٠٠٤ تا سپتامبر ٢٠٠٥ با تيراندازی سربازان امريکايي کشته شده اند.

غيبت رسانه های مستقل

در سوريه(۱٤٥)، عربستان سعودی (۱٥٤) و ليبي (۱٦٢) مطبوعات آزاد و مستقل وجود ندارد. تنها منبع اطلاعات مردم اين کشورها رسانه های دولتي هستند که انتقال دهندگان تبليغ حکومتي اند.

مصر (۱٤٣) به وضوح نسبت به سال گذشته تنزلي جشمگير داشته است. رئيس جمهور حسني مبارک به وعده های سال گذشته خود مبني بر حذف جرايم مطبوعاتي از قوانين جزايي عمل نکرد و تعداد بسياری از روزنامه نگاران مورد تهاجم قرار گرفتند.درتونس (۱٤٧)  طناب بر گردن روزنامه نگاران محکم تر مي شود و تعهدات زين العابدين بن علي در عرصه آزادی مطبوعات گسترده فقط خاک به چشم جهان پاشيدن است.

سانسور رسمي  برای جلوگيری از تاسيس رسانه های مستقل مورد استفاده قرار مي گيرد، در سپتامبر گذشته از برگزاری اولين مجمع عمومي سنديکای مستقل روزنامه نگاران که در برگيرنده ی ۱٥٠ رسانه است، جلوگيری به عمل آمد.

در کشوری که از ٢٥ تا ٢٧ آبان ماه ميزبان دور دوم مذاکرات جامعه جهاني اطلاعات است .

سر بر آوردن مطبوعات آزاد سرابي بيش نيست.

 

رده بندی جهاني آزادی مطبوعات