ارتباط با ما

درباره آزادگی

فدرال و فدرالیسم

بایگانی

حقوق بشر

دانشجو

حسن عباسيان –

رئيس جمعيت عربهای خوزستان مقيم مركز (بيت العرب)

● مردم عرب خوزستان اغلب با شكم‌های گرسنه بر روی دريائی از نفت می‌خوابند و در تابستانها آب تلخ و شوری می‌نوشند زيرا كه در زمان شاه ظالم قسمتی از آب كارون را به اصفهان و در بعد از انقلاب قسمتهای ديگری را به يزد و اخيراً به كرمان سرازير نمودند و علاوه بر اين تصميم گرفته شد تا سهميه‌ای از باقيمانده ناچيز آن در آينده برای شهرستان قم اختصاص دهند.

● زمين‌های آباد كشاورزی زارعين عرب را به زور غصب نموده‌اند و در اختيار طرح كشت و صنعت نيشكر كه موفق نبوده است گذاشته اند و بدينوسيله علاوه بر هزينه مبالغ هنگفت به محيط زيست و درآمد و محصولات كشاورزی محلی و ملی خسارت و لطمه جبران ناپذير وارد كرده اند

حسن عباسيان – رئيس جمعيت عربهای خوزستان مقيم مركز (بيت العرب) توضيح: اين نامه قبل از حوادث اخير اهواز نوشته شده است

بسمه تعالی

حضرت آيت ا.. العظمی جناب آقای احمد جنتی

با سلام و احترام

در خطبه آخرين جمعه سال ١٣٨٣ فرموده بوديد كه كانديداهای رياست جمهوری از دامن زدن به اختلافات و مسائل قومی خودداری نمايند. در حقيقت حقوق قومی در حال حاضر از مسائل حاد كشور است كه اذهان اقوام ايران را به خود مشغول نموده و بعنوان قضايای اساسی در ميان آنها مطرح می‌باشد. بنابراين لازم می‌آيد كه مشروعيت اين حقوق در چارچوب اسلام و قانون و با توجه به منافع ملی و خير و صلاح نظام جمهوری اسلامی ايران و شرايط و اوضاع بين المللی، اگرچه بصورت مختصر بررسی شود. تا معلوم گردد چگونه سخن گفتن از اين حقوق نه تنها توسط كانديدا‌ها بلكه توسط مسؤولين كشور نيز يك تكليف و واجب دينی و انسانی و يك مسؤوليت قانونی است كه موجب هر چه بيشتر وحدت ملی و تماميت ارضی كشور می‌شود. برای اين منظور به چند آيه شريفه از قرآن كريم اشاره می‌گردد.

١- «يا ايها الناس انا خلقناكم من ذكر و انثی و جعلناكم شعوبا و قبائل لتعارفوا ان اكرمكم عندالله اتقيكم». يعنی‌ای مردم (خطاب به تمام مردم روی زمين بدون توجه به نژاد، مليت، دين ، طبقه اجتماعی، زبان ، فرهنگ ، محل سكونت و غيره خواه ايرانی باشند يا غير ايرانی) ما شما را از زن و مرد آفريديم (يعنی تمام انسانها و به عبارت ديگر تمام اقوام و ملل جهان از جمله اقوام ايران مانند فارس ، ترك، عرب ، كُرد ، بلوچ ، تركمن و غيره و تمام نژادهای سياه، سفيد، زرد و سرخ از يك پدر و مادر آفريده شده‌اند) و بصورت ملل يا اقوام و قبائل در آورديم (يعنی تعداد مردم در آغاز آفرينش بيشتر از دو نفر يا يك پدر و مادر نبود- آدم و حوا- ولی بعداً به علت زاد ولد و تناسل و پس از گذشت زمان تعداد آنها فزونی يافت و قبائل و اقوام يا ملل بسيار زيادی با فرهنگ‌های مختلف بوجود آمد) تا يكديگر را بشناسيد و با هم آشنا گرديد (اين شناسائی يا آشنائی ملل و اقوام يا قبائل با يكديگر حاصل نمی‌شود مگر از راه همزيستی مسالمت آميز و اين همزيستی به دست نمی‌آيد مگر از راه احترام متقابل آنان به حقوق يكديگرچه در سطح جهانی و چه در سطح داخلی يك كشور) همانا كه گرامی ترين شما در پيشگاه خداوند با تقوا ترين شما است (يعنی پايه و اساس برتری فرد و قبيله و قوم يا ملت در اسلام تقوا است و تقوا فقط شامل نماز و روزه و ساير عبادات نيست بلكه شامل رعايت و اطاعت از تمام دستورات الهی و رعايت حقوق شرعی و قانونی افراد و اقوام يا ملل و اجرای عدالت و مساوات و عدم تبعيض نژادی در يك كشور اسلامی و انجام هر عمل خير ديگری است كه موجب رضای خاطر خداوندی و تقرب بندگان به ذات باريتعالی شود).

٢-«ما من دابة فی الارض و لا طائر يطير بجناحه الا امم امثالكم ». يعنی تمام جانوران روی زمين و تمام پرندگان ، امت و يا جماعتهائی هستند مانند شما انسانها. كلمه امت و جمع آن امم در عربی به معنی « جمهور» يا « شعب » و در فارسی به معنی جماعت ، قوم ، ملت ، گروه ، نسل ، نژاد ، توده مردم و يا پيروان يك دين و مسلك می‌باشد. اين كلمه در ٦٤ آيه شريفه ذكر شده و جزء در چهار آيه در آيات ديگر معنی يكسان دارد و عبارت از گروه يا جماعت و يا قوم و ملتی است كه با گروه و جماعت و يا اقوام و ملل ديگر وجه اختلاف و تمايز دارد و شامل انواع گروه‌ها و جماعتهای انسانی و جن و حيوان و پرندگان است. اين وجه تمايز و اختلاف موجب تعدد و كثرت اقوام يا ملل می‌شود و بنابر اراده و مشيت الهی تحقق يافته است و قابل بحث و مجادله هم نمی‌باشد زيرا كه خداوند فرموده است: «و لو شاء الله لجعلكم امة واحدة » سوره نحل آيه ٩٣. يعنی چنانچه خداوند متعال می‌خواست‌ای انسانها شما را بصورت يك قوم يا ملت يا امت واحد در می‌آورد و به عبارت ديگر ملتی با نژاد و دين و فرهنگ و تاريخ و زبان و ويژگيهای يكسان ديگر. ولی اراده خداوندی چنين نبود « و قطعناهم فی الارض امم » يعنی انسانها را بصورت امت يا ملل و يا اقوام تقسيم و تجزيه نموديم.

كلمه امت نيز ممكن است به بخشی يا جماعتی از مجموع پيروان يك دين يا يك پيامبر كه در عبادت خود با ساير پيروان اين دين يا پيامبر وجه تمايز و اختلاف داشته باشد اطلاق شود. « و من قوم موسی امة يهدون بالحق و به يعدلون» يعنی از قوم موسی ، قوم يا ملتی موجود است كه به حق هدايت و عمل می‌نمايد و عدالت پيشه دارد. اين قوم در حقيقت جزئی از كل به شما می‌رود و به حساب آوردن آن به عنوان يك قوم يا امت جداگانه و مستقل از امت واحد حضرت موسی از نظر قرآن تناقض به شمار نمی‌آيد و بنابراين يك قوم يا يك ملت ممكن است جزئی از يك قوم يا ملت ديگر باشد مانند ملت مسلمان مصر يا عراق كه جزئی از ملت يا امت واحد مسلمانان جهان به حساب می‌آيد و بدين ترتيب امت واحد مسلمان جهان بنابه عامل جغرافيائی ، زبانی ، فرهنگی، تاريخی، مذهبی و يا وجه مشترك ديگر به چندين قوم يا ملت تقسيم می‌شود و اين تقسيمات با روح اسلام مطابقت دارد و به پيكر اسلام بعنوان يك واحد لطمه نمی‌زند.

بنابر مفهوم امت يا ملت در قرآن كريم می‌توان گفت كه ملت ايران جزئی از ملت واحد اسلام است و خود نيز با توجه به وجود تمايزات و اختلاف درونی تاريخی و فرهنگی و دينی و مذهبی و نژادی و محدوده جغرافيائی و غيره به اقوام يا ملتهائی مانند قوم يا ملت فارس، ترك، عرب ، كُرد، تركمن، بلوچ، لر و غيره تقسيم می‌شود و همانطوری كه انشعاب امت يا ملت مسلمان ايران و ملت ترك و ملت عرب و غيره از اسلام به امت واحد مسلمانان لطمه نمی‌زند اين تقسيم كه مبنای اسلامی و قانونی دارد ( اصول قانون اساسی ) به استقلال و تماميت ارضی و وحدت و يكپارچگی ملت ايران يا ملت مادر خدشه و خللی وارد نمی‌سازد.

اين تعريف اسلامی از ملت يا امت با تعاريف و نظريات انديشمندانی مانند فيخته كه تنها عامل وحدت در زبان و مانچينی ايتاليائی كه عواملی مانند داشتن زمين و نژاد و زبان و عادات و فرهنگ و زندگی و احساس مشترك و يا « رنه » فرانسوی كه تنها عامل اراده و يا استالين كه عامل تاريخ ، زبان و اقتصاد و فرهنگ مشترك و يا نظريه ساطع الحصری كه زبان و تاريخ مشترك را پايه و اساس وجود و تعريف يك ملت می‌داند تطبيق می‌كند.

در حقيقت همين كه يك وجه تمايز ناسيوناليستی يا دينی و مذهبی برای گروهی از انسانها فراهم آيد، اين گروه بنابر حكم قرآن كريم يك قوم يا ملت يا امت به حساب می‌آيد و هيچ مسلمانی نمی‌تواند و نبايد منكر اين حقيقت شود زيرا وقتی از نظر قرآن كريم به گروهی از چهارپايان امت گفته شود چگونه يك مسلمان بتواند به حقوق قومی گروهی از انسانها اعتراف ننمايد و آنها را پايمال سازد؟

قرآن كريم به روشنی جامعه بشری را به قبائل و اقوام يا ملل برابر و متساوی الحقوق چه در سطح بين المللی و چه در چارچوب داخلی يك كشور يا محدوده جغرافيائی تقسيم نموده و تبعيض و استعباد و استثمار و استعمار افراد و قبائل و اقوام را با اشكال مختلف آن فرهنگی، سياسی ، اقتصادی و غيره را مردود دانشته است.