اما صادرات نفتی کشور تنها منبع درآمد دولت نبوده است، فروش اوراق مشارکت، درآمدهای مالیاتی و خصوصی سازی از دیگر منابع اصلی درآمد دولت محسوب می شود، سر جمع این درآمدها با احتساب نرخ روز دلار طی سال های 84 تا 91 نشان می دهد که دولت نهم رقمی معادل 5/863 میلیارد دلار کسب درآمد کرده است، مبلغی معادل 1029 هزار میلیارد تومان که این رقم به نرخ روز معادل 20 هزار تن طلا می شود و محمود احمدی نژاد را به مدیر پردرآمد ترین دولت های پس از انقلاب تبدیل می کند و می توان رییس جمهور کنونی ایران را رییس جمهور 1029 هزار میلیارد تومانی خطاب کرد که این روزها طرفداران سابق، به دنبال شمردن نقاط قوت و ضعف او هستند.
اما هر چه به انتخابات نزدیک تر می شویم بازار انتشار اخبار شایعات و گزارشات و اتهام زدن ها و پرونده سازی ها و توطئه گری های و تکذیب های جناح های حکومتی نسب به همدیگر هم قوت می گیرد.
با توجه به آن چه گفته شد می توان به این جمع بندی رسید که احمدی نژاد و یارانش آینده خوبی در دایره حاکمیت و قدرت نخواهند داشت. از این رو، شاید بتوان گفت که احمدی نژاد، بیش تر از روسای قبلی حکومت اسلامی، دستش برای هر کاری باز بود؛ قیمت نفت در دوره او، چندین برابر بالا رفت و به لحاظ اقتصادی، آن چنان خزانه دولت را پر کرد که او با دست و دل بازی جیب های اطرافیان، ارگان های آدم کشی چون سپاه و به اصطلاح خودش برادران قاچاقچی اش را پر کرد و به هر کسی خواست پرونده سازی نمود. اما در دو سال اخیر ورق برگشت و در سطح داخلی با علنی شدن اختلافات رهبر و رییس جمهور شکاف بزرگی در جناح حاکم پدید آمد که نهایتا رییس جمهور، به ویژه اطرافیان او و در راس همه اسفندیار رحیمی مشایی مورد تکفیر طرفداران خامنه ای قرار گرفتند. در سطح بین المللی نیز تحریم ها تشدید شد و بحران اقتصادی اوج گرفت. گویا قرار نبود که برادران دزد و قاچاقچی احمدی نژاد این قدر نمک نشناس باشند و او را در تنگا قرار دهند. اکنون به نظر می رسد که چراغ اقبال او رو به خاموشی است و احتمالا با پایان یافتن دوران قدرقدرتی اش، اطرافیانش آینده خوشی در حاکمیت نخواهند داشت. احتمالا همان سناریویی که پس از انتخابات 88 بر سر اصلاح طلبان و کروبی و موسوی آوردند؛ برخی از آن ها را زندانی کردند؛ برخی را از دایره حاکمیت به کلی کنار گذاشتند و رقبای پیروز احمدی نژاد در انتخابات 88، یعنی موسوی و کروبی حدود چهار سال است که در حبس خانگی قرار داده اند شاید پس از انتخابات 92، خامنه ای و طرفدارنش این بار سناریو 88 را بر علیه احمدی نژاد و یاران او تکرار خواهند کرد!
به دنبال تقلب گسترده در انتخابات ۲۲ خرداد سال ۱۳۸۸، که محمود احمدی نژاد پیروز آن اعلام شد، موج اعتراضاتی را در پی داشت که در تاریخ سه دهه حکومت اسلامی، بی سابقه بود، موجی که با سرکوب شدید و خشونت بار نیروهای حکومتی مواجه شد. در همین حال به نظر نمی رسد که یازدهمین دوره ریاست جمهوری در ایران، بی سروصدا به نتیجه برسد. اما روشن است که پایه و اساس دعوا جناح ها و رقابت ها و بازی های انتخاباتی شان حکومت اسلامی نه بر سر منافع مردم، بلکه برعکس بر سر تقسیم قدرت و ثروت جامعه و سرکوب شدید مخالفین است. از این رو، باید دعوای های جناحی را به خود آن ها واگذار کرد و برای برکناری کلیت حکومت اسلامی، وارد مبارزه و کارزار جدی تر شد.
در حالی که کمشکش بر سر انتخابات ریاست جمهوری بالا گرفته است، تصویب لایحه بودجه سال 1392 نیز هم چنان یکی از عرصه های مهم کشمکش دولت با مجلس است. اما همان طور که نمایندگان مجلس نیز به بحران اقتصادی در کشور اقرار کرده اند این مساله اصلی ترین مشکل کلیت حکومت اسلامی در سال 92 است. گرانی و تورم، بی کاری و آسیب های اجتماعی روزافزون و کمرشکن شده است بنابراین، این وضعیت شبیه یک بمب انفجاری است که هر لحظه احتمال دارد منفجر شود و همه را غافلگیر نماید. ترس سران و مقامات و ارگان های حکومت اسلامی نیز در این بحران های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی اش ریشه دارد. از این رو، آن ها احتمال می دهند انتخابات ریاست جمهوری خرداد ماه سال جاری، بهانه ای برای انفجار همانند سال 88 باشد. به عبارت دیگر، همه می دانند که هیچ راه گریزی از اوج گیری اعتصابات کارگری و شورش های خیابانی در سال جاری نیست و دیر یا زود بحران های سیاسی و اجتماعی، به مراتب گسترده تر از بحران اقتصادی خرخره حاکمیت را خواهند گرفت!
نهایتا یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری حکومت اسلامی، قرار است ۲۴ خرداد ماه ۱۳۹۲ برگزار شود. طبق گفته وزارت کشور، کاندیداهای ریاست جمهوری تا زمانی که به طور رسمی از سوی شورای نگهبان تایید نشده اند، نمی توانند دست به تبلیغات بزنند. به گفته این وزارتخانه، ثبت نام نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری آینده روز ۱۷ اردیبهشت ماه آغاز خواهد شد.
به این ترتیب، دولت هشت ساله احمدی نژاد با حمایت همه جانبه سیدعلی خامنه ای و سرداران سپاه، درآمدها این دوره کشور را که بیش از هزار میلیارد دلار اعلام شده بر باد داده است. به این دلیل می توان به این نتیجه رسید آن چه که تاکنون حاصل و کارنامه دولت احمدی نژاد و کل حاکمیت جمهوری اسلامی است جز فقر و بی کاری، تورم و گرانی، سیه روزی و بحران های اجتماعی، سرکوب و سانسور و میلیتاریسم چیز دیگری نبوده است.
در چنین شرایطی، هرگونه شرکت در بازی های انتخاباتی حکومت اسلامی با هر تفسیر و تحلیل و توجیهی، کمک به بقای حکومت اسلامی و تثبیت موقعیت متزلزل آن و گردن گذاشتن به ادامه سانسور و اختناق، گرانی و تورم، فقر و بی کاری است. اما روشن است که اگر وضع به همین منوال سابق پیش برود؛ اگر کارگران و محرومان و آزادی خواهان و برابری طلبان جامعه، به طور جدی و متحد و آگاهانه با اهداف و سیاست ها و استراتژی سیاسی - طبقاتی خود وارد میدان اصلی و مرکز دعوای های سیاسی و اجتماعی و فرهنگی کشور نشوند وضع از آن چه که هست نیز بدتر خواهد شد!
در حاشیه محاکمه مجدد مصدق
“موضوع کلودیا نیست، کودتاست”
سوسن آرام
وکلای مدافع میدانند که وقتی جرم موکلشان بسیار سنگین و غیر قابل انکار است، بهترین راه دفاع از متهم در برابر هیات ژوری وقاضی این است که در دفاعیه موضوع جرم را دور بزنند و یا آنرا به موضوع فرعی تبدیل کنند.
این کلک سابقه ای طولانی دارد واز جمله آموزش های پایه ای سیسرو وکیل نخبگان امپراطوری روم و معلم اول در علم خطابه است که درسهای او تا امروز و بویژه امروز یعنی در عصر رسانه ها راهنمای قضات ، وکلا و سیاستمداران است. نیکسون درماجرای رسوایی مالی ، کلینتون در ماجرای مونیکا لوینسکی وجانی کاچرین وکیل متبحر او.جی. سیمپسون قهرمان فوتبال آمریکا که متهم به قتل همسرش بود آنرا با موفقیت به کار گرفتند و همه متهمین علیرغم شواهد آشکاردر برابر مردم یا در دادگاه تبرئه شدند.
یورش به خانه دکتر مصدق توسط ارتش کودتا