س: این تحقیقات و صحبت ها از دیرباز در آلمان انجام شده است.
ج: ما نمی خوایم هولوکاست رو نه تأیید کنیم نه انکار. ما مخالف هر نوع جنایت علیه هر مردمی هستیم. ولی می خوایم بدونیم این جنایت واقعا اتفاق افتاده یا نه. اگر آره، اون وقت باید اونهایی که اون رو مرتکب شدند، مجازات بشن، نه فلسطینی ها. چرا اجازه نمی دن درباره واقعه ای تحقیق بشه که شصت سال پیش اتفاق افتاده؟
در حالی که تحقیق درباره وقایع تاریخی که بعضی از اونها مربوط به چند هزار سال پیش میشه، آزاده، و تازه شما از دولت ها هم حمایت می کنید.
س: آقای پرزیدنت، با اجازه شما، هولوکاست اتفاق افتاد، اردوگاه های مرگ وجود داشت، پرونده های نابودی یهودیان وجود دارد، خیلی زیاد تحقیق شده است و کمترین تردیدی درباره هولوکاست وجود ندارد. هم چنین درباره این واقعیت که آلمانی ها- که ما از آن بسیار متأسفیم- در آن مسئولیت دارند. اگر اجازه بدهید این را هم برای تکمیل سخن بگوییم که سرنوشت فلسطینی ها مسئله دیگریست و این مسئله مربوط به زمان حال است.
ج: نه، نه، ریشه های مسئله فلسطین رو باید در تاریخ جستجو کرد. هولوکاست و فلسطین در ارتباط مستقیم با هم هستن. حتی اگر هولوکاست هم واقعا وجود داشته، خب اجازه بدین که گروه های بیطرف از سراسر دنیا تحقیق کنن. چرا تحقیق رو روی یک گروه معین محدود می کنین؟
البته منظورم شماها نیستین، منظورم دولت های اروپایی هستن.
س: به این ترتیب بر سر حرفتان که هولوکاست «یک افسانه» است می مانید؟
ج: من فقط چیزی رو به عنوان حقیقت قبول می کنم که واقعا قانع شده باشم.
س: با وجود اینکه همه دانشمندان غربی هیچ تردیدی نسبت به هولوکاست ندارند؟
ج: در اروپا در این باره دو تا عقیده هست. یک گروه از دانشمندان یا افراد، که بیشترشون انگیزه سیاسی دارند، میگن هولوکاست اتفاق افتاده. ولی یک گروه دیگه از دانشمندان هم هستن که مخالف این نظرند و بیشترشون دستگیر شده ان. خب، یک گروه بی طرف باید بیاد و باز هم تحقیق کنه و یک موضع درباره این موضوع خیلی مهم بده.
برای این که روشن کردن این مسئله در حل شدن مسائل دنیا نقش داره. به بهانه هولوکاست در سراسر دنیا قطب بندی های خیلی قوی و جبهه سازی شد.
به همین دلیل خیلی خوبه که یک گروه بین المللی و بی طرف این موضوع رو دنبال کنه تا یک بار برای همیشه روشن بشه. معمولا دولتها کار محققین را درباره حوادث تاریخی حمایت می کنن و اونها رو به زندون نمیندازن.
س: کی باید این کار را انجام دهد؟ منظورتان کدام محققان هستند؟
ج: شما بهتر از من می دونین. شما لیست اونها رو دارین. کسانی از انگلیس، آلمان، فرانسه و استرالیا.
س: احتمالا منظور شما مثلا دیوید ایروینگ انگلیسی، یا ارنست تسوندل آلمانی- کانادایی است که در شهر مانهایم محاکمه می شود و یا ژرژ تایل فرانسوی که تمام هولوکاست را رد می کند.
ج: همین موضوع که حرفای من باعث این اعتراضات شدید شد، با اینکه من اروپایی نیستم، و همین موضوع که منو با افراد معینی در تاریخ آلمان مقایسه می کنن [منظور احمدی نژاد هیتلر است] نشون میده که چقدر در کشور شما فضا برای محققین پر از مشکلاته. اینجا در ایران شما هیچ نگرانی ندارین.
س: حالا این بحث تاریخی را با شما با یک موضوع کاملا اکتوئل پیش می بریم. آیا شما موجودیت اسراییل را رد می کنید؟
ج: ببینین، نظرات من کاملا روشنه. ما میگیم، اگه هولوکاست اتفاق افتاده، پس اروپا باید تاوانش رو پس بده نه فلسطین. اگر هم اتفاق نیفتاده، پس یهودیا باید از اونجا به همون جایی برگردن که آمده بودن. من فکر می کنم که امروز هم ملت آلمان تو زندون هولوکاسته. در جنگ جهانی دوم شصت میلیون نفر کشته شدن. جنگ جهانی دوم یک جنایت عظیم بود. ما همه اینا رو محکوم می کنیم. ما مخالف خونریزی هستیم و اصلا ربطی به این نداره که این جنایت علیه یک مسلمونه یا یک مسیحی یا یهودی. ولی مسئله اینه: چرا بین شصت میلیون قربانی فقط یهودیا مورد توجه قرار می گیرن؟
س: اینطور نیست. همه ملت ها برای قربانیان خود در جنگ جهانی دوم سوگواری می کنند. آلمانی ها، روسها، لهستانی ها و بقیه کشورها. ولی ما به عنوان آلمانی نمی توانیم خود را از یک تقصیر ویژه یعنی کشتار سازمان یافته یهودیان آزاد کنیم. ولی شاید بهتر باشد به موضوع بعدی بپردازیم.
ج: نه، من یک سؤال از شما دارم. جوانان امروز چه نقشی در جنگ جهانی دوم داشتن؟
س: هیچ.
ج: چرا اینا باید در برابر صهیونیسم احساس گناه داشته باشن؟ چرا اینا باید هزینه صهیونیسم را از جیب شون بدن؟ اگر آدما اون زمان جنایت کردند، باید شصت سال پیش اونا رو به دادگاه می کشوندند. تمام! چرا مردم آلمان امروز باید برای این تحقیر بشه که در طول تاریخ گروهی وجود داشت که به اسم آلمانیا جنایت کرده؟
س: ملت امروز آلمان تقصیری در آن ندارد. ولی یک شرم همگانی برای آن اعمالی وجود دارد که پدران و پدربزرگان ما به نام آلمان مرتکب شدند.
ج: چطور یک آدم که اون زمان وجود نداشت می تونه مسئولیت حقوقی داشته باشه؟
س: نه حقوقی، بلکه اخلاقی.
ج: چرا این همه بار بر دوش ملت آلمان گذاشته میشه؟ مردم آلمان امروز تقصیری ندارن. چرا مردم آلمان حق ندارند از خودشون دفاع کنند؟ چرا به جای اینکه به میراث فرهنگی آلمانیا بها داده بشه این قدر به جنایت یک گروه اهمیت داده میشه؟ چرا آلمانیا نباید این حق رو داشته باشن عقایدشون رو آزاد بگن؟
س: آقای پرزیدنت، ما کاملا آگاهیم که تاریخ آلمان به آن دوازده سال در رایش سوم محدود نمی شود. با این همه باید بپذیریم که به نام آلمان جنایت های وحشتناکی صورت گرفته است. ما این را می پذیریم و این یکی از توانمندی های بزرگ آلمانی ها در تاریخ پس از جنگ است که توانستند با انتقاد از خود با گذشته خویش تعیین تکلیف کنند.
ج: حاضرید همین رو به مردم آلمان هم اطلاع بدین؟
س: اوه، البته، ما این کار را می کنیم.
ج: اجازه می دین یک گروه غیر اروپایی از مردم آلمان بپرسه که با شما هم عقیده اند؟ هیچ ملتی تحقیر خودشو قبول نمی کنه.
س: در کشور ما هر پرسشی مجاز است. ولی البته در آلمان راست های افراطی هم وجود دارند که نه تنها یهودستیزند، بلکه ضد خارجی هم هستند و ما آنها را در عمل یک خطر به شمار می آوریم.
ج: من یک سؤال از شما دارم. تا کی این موضوع ادامه پیدا می کنه؟ فکر می کنین تا کی باید ملت آلمان گروگان صهیونیسم باشه؟
کی این تموم میشه؟
بیست، پنجاه یا هزار سال دیگه؟