قاط کن، برهم بریز
و ول بده
وقتی آقا آمد، آنجا ول بده
احمد موسی در حال قاطی کردن شدید، واقعا عصب زده
گفت موسیو پس تویی
موسای ما؟
ای بقربانت سر و هم پای ما
تو کجایی تا شوم من چاکرت؟
خشتکت دوزم، کنم شانه سرت؟
کاپشنت شویم، شپشهایت کشم
کفش و جورابی دهم ای محتشم
احمدی نژاد قبل از گرفتن کفش و جوراب و رفتن به حمام
دست کت بوسم بمالم
پای کت
سگ نجس است و نیاید جای کت
کت که گفتم نام او پیشی بود
در زبان ما رجل کیشی بود
گفت موسیو بهر تو
من چاکرم
بهر هر خدمتگذاری حاضرم
تو شراب کهنه ای در جام ما
ای فدای تو دو صد خاخام ما
گفت ما تا مدتی راستی بدیم
اینک اما ما هولوکاستی شدیم
تصویری از موسیو و جوان یک ماه قبل از جدا شدن از همسرش
مرحبا، هلو،
یاوول، شالوم تو
ای تو آلبالوم و شفتالوم تو
ای فدای تو همه بزهای من
ای به یادت هیهی و هیهای من
ای فدای تو تمام گشتاپو
هایل هیتلر، ما اسیرو تو کاپو
کاش ما هم یک کاپویی داشتیم
هیتلری و گشتاپویی داشتیم
کاش می شد این همه آوازه داشت
کاش می شد چند کامیکازه داشت
در میان بحث موسیو
و جوان
اکبر آمد لخت اندر آن میان
گفت این بیهوده می گفت آن جوان
گفت اکبر با چه کس گفت این فلان؟
گفت اکبر: گم بمیر، ساکت بشین
بوش آمد، حامی اش مسکو و چین
هی تو با کبریت بازی می کنی
با چاوز برنامه سازی می کنی؟
آتشی گر نامدست این دود چیست؟
جان خواهر مادرت، این دود چیست؟
دوستی بی خرد خود دشمنی است
حق تعالی زین چنین خدمت غنی است
اکبر در حال حل مشکل جوان بود که یک دفعه صدایی شنید، اول به جوان نگاه
کرد، اما فهمید او نیست، موبایلش را روشن کرد.
در همین هنگام آمد
یک دفه
یک صدایی آشنا، اکبر! خفه!
زنگ نازل شد، ز بیت آمد صدا
بنده ما را ز ما کردی جدا
تو برای وصل کردن آمدی
نی برای فصل کردن آمدی
مصلحت در وصل کردن بود و بس
فصل بعدی را به کروبی برس
تو برای وصل کردن آمدی، اوی، نه فصل کردن