| اطلاعیه و پیامها | لینک ها | مقالات | بایگانی |
|
شماره جدید |
|
كودكان خود به عنوان نان آوران خانواده زمينه بروز می‌يابد. وجود نهضت سوادآموزی در كشور با وجودی كه در ابتدای انقلاب همانند هر تحول سياسی و اجتماعی ديگری دارای كاركردهای ضروری بوده است امروزه ساختار نهادينه شده‌ای را برای ريزش‌ها و محروميت‌های كودكان از فرايند آموزش رسمی و عمومی و تحصيل فراگير ومستمر فراهم ساخته است. شاهد مثال اينكه وزارت آموزش و پرورش ديگر پذيرفته است با عدم پوشش فراگير آموزش در مقطع ابتدايی وراهنمايی ، ارگان ترميم گری برای تأمين امكانات اوليه و حداقل آموزش برای اقشار غير برخوردار از آن وجود دارد و طفيلی پروری و سيستم ترميمی وتعميرگاههای مجاز جايگزين ساختار اصلی و متولی آموزش رسمی و عمومی در كشور شده است. بديهی است در چنين وضعيتی ، امنيت اجتماعی كودكان و تأمين اجتماعی آنان دستخوش آسيب شده و اشتغال كودكان و سطح زندگی و در نهايت تنزل متوسط عمر نسل اين مرز و بوم نيز به صورت حلقه‌های تو در تو زاييده می‌شوند. ٣- سرپرستی و امنيت اجتماعی: معضل كودكان بی سرپرست بر اثر طلاق ، ايتام ، فرزند خواندگی و فرزندان نامشروع از زمره ديگر معضلاتی است كه براثر آن كودكان فاقد چتر تأمين اجتماعی هستند. در جامعه ايران امروز هنوز تكليف سرپرستی فرزندان نامشروع روشن نيست و قانونگذار به دليل حمايت از نهاد خانواده و تشكيل رسمی آن ، از بچه‌های اين نوع روابط غيرمشروع حمايت نكرده و اين موضوع و مساله سالهاست كه بدون پاسخ مانده است. كودكان محصول چنين روابط غير رسمی فاقد حداقل‌های امنيتی در خانواده و تأمين اجتماعی لازم می‌باشند. از سوی ديگر در حال حاضر حدود يك ميليون نفر در سنين ١٤-١٠ سالگی ازدواج كرده‌اند كه پديده زودرسی ازدواج و پذيرش مسئوليت زايمان ، كودك پروری و شوهر داری در بين اين طيف سنی و كودكان را به نمايش می‌گذارد. آسيب پذيری اين قشر به ميزانی است كه نه تنها زن و شوهر به دليل ورود زودهنگام در قبول مسئوليت‌های اجتماعی در معرض بهره كشی جنسی و اجتماعی قرار می‌گيرند ، بلكه فرزندان اين قشر نيز به دليل فقر مبانی اقتصادی و فرهنگی خانواده‌ها و تهديد از هم گسيختگی و طلاق در معرض آسيب‌های متعددی قرار دارند.. ٤- بهداشت ودرمان: هر چند شاخص‌های اصلی بهداشتی در كشور گويای بهبود وضعيت نسبی است و بيانگر كاهش نرخ مرگ و مير كودكان در بدو تولد و زير يكسال می‌باشد وليكن به دلايل پيش گفته محدوديت امكانات بهداشتی ، حجم بالای نسبت نفر تخت در كشور در مقايسه با استانداردهای جهانی ، عدم پوشش فراگير و همه شمول آب سالم و تصفيه شده برای آحاد افراد جامعه ، آلودگی هوا و صدا در جوامع شهری همگی بيش از هر گروه سنی ، كودكان را تحت فشار و آسيب‌های حاصل از اين محروميت‌ها قرار می‌دهد. توسعه نهادها و تأسيسات اجتماعی مدرن در كشور از قبيل نهادهای آموزشی ، اشتغال در بخش‌های صنعتی و خدماتی ، گسترش فاصله طبقاتی ، تورم و فاصله بيش از حد هزينه و درآمد منجر به بروز وضعيتی شده است كه اشتغال دوگانه زن و مرد در خانواده و فقر توسعه فراگير و كارآمد سيستم خدمات اجتماعی همچون مهدهای كودك خواه از نظر تربيتی و خواه آموزشی ، فقر خانواده‌ها و ضرورت اشتغال زود هنگام كودكان وبروز پديده كودكان خيابانی و فراری و همچنين گسترش تهديد‌هايی همچون طلاق و بروز بی سرپرستی و كودكان و زنان بی سرپرست از زمره ديگر تبعات دلايل پيش گفته‌ای است كه بهداشت تن و روان كودكان امروزو نسل آتی جامعه ايران را دستخوش مخاطرات بی شماری می‌كند. امروه اثبات شده است كه قربانيان اصلی خشونت‌های اجتماعی همچون نزاع‌های قومی و جنگها و همچنين تبعيض‌های ناروا و فقر و عدالت اجتماعی، زنان، كودكان واز جمله كودكان دختر می‌باشند. تبعيض‌های نژادی ، طبقاتی و در قعر همه اينها تبعيض جنسی محصولی جز ايجاد و گسترش زير ساخت‌های ذهنی و عينی فقر و تضاد و بحران از يك سو و انتقام و كينه توزی از سوی ديگر نخواهد داشت. گسترش مصائب اجتماعی همچون بزهكاری كودكان ناشی از بی سرپرستي، فقر اقتصادی و فرهنگی خانواده‌ها، قاچاق كودكان به ويژه دختران و ظهور بازار خريد و فروش دختران با نرخ‌هايی ارزان ، اعتياد كودكان در خانواده‌های معتاد ، استفاده ابزاری از كودكان برای كسب درآمدهای نامشروع از سوی خانواده‌ها و يا ساير عوامل سودجو ، كودك آزاری و گسترش اشكال و شدت اين مسأله اجتماعی در كشور بويژه جوامع شهر ی و درنهايت برخوردهای رسمی ناشايست با مسائل و پديده‌های اجتماعی غير رسمی مذكور از قبيل قانون قيم مآبی ، محكوميت و برخورد زاجره با جرايم كودكان به جای برخوردهای تنبيهی ، محدوديت امكانات فيزيكی در زندان‌ها و عدم گروهبندی سنی مناسب و ناكارآمدی خانه‌های تأديب در كشور از زمره ديگر شرايطی است كه وضعيت نابسامانی كودكان در جامعه ايران امروز را بيش از پيش تيره می‌نمايد. بی ترديد كم توجهی به مسائل جاری كودكان امروز به بهانه پرداختن به مسائل بزرگسالان كه از فوريت و اضطرار بيشتری برخوردار بوده و فارغ از آينده نگری ، می‌تواند از بروز بحران‌های روزمره و دامنگير در ايران امروز پيشگيری كند (هر چند كه در يك نگاه ژرفانگر پاسخگويی به اين نيازها در وضعيت كنونی و در افق كوتاه مدت عملی نخواهد بود) ، منجر به وضعيتی خواهد شد كه هر چه از نظر زمانی پيشتر می‌رويم زمينه بروز بحران‌های اجتماعی و فرهنگی بيشترشده و فرصت هر گونه برنامه ريزی را از نظام برنامه ريزی و سياستگذاری كشور خواهد گرفت. با ارائه تصويری ناقص و ناكارآمد از گسترش چتر تأمين اجتماعی در كشور و اثرات نامطلوب آن به ويژه در بين كودكان ، يكی از مهمترين راه‌های برون رفت از اين وضعيت بازسازی و شالوده شكنی ساختار توزيع ثروت و قدرت در جامعه می‌باشد كه فقرا نيز درفرآيند دموكراسی شركت جسته و با انديشه و جسم سالم به دنبال احقاق حقوق پايمال شده اجتماعی خود برآمده و نظام فراگير تأمين اجتماعی را به منظور توسعه ساختارهای عدالت اجتماعی پی ريزی نمايند. در اين مسير مسئولان برنامه ريز ، تصميم گير و سياستگذار كشور از صدر تا ذيل همواره اين پيام را بايد گوشواره خود سازند كه «كودكان، نسل آينده جهان و ايران امروز هستند. آنان را برای آينده‌ای تربيت كرده و آموزش دهيم كه از آن ما نيست و ديگر ما برآن حكومت نخواهيم كرد.” روايت زنان خيابانی از زبان خودشان مژگان طوسی خانه ای با ۱۲۹ زن: سرای "احسان کهريزک" تنها مرکز نگهداری خيابان خواب های زن در تهران است. اين مرکز که زير مجموعه موسسه حمايت از آسيب ديدگان اجتماعی تنها مرکز مستقل است که به اسکان آسيب ديدگان اجتماعی می پردازد. سازمان غيردولتی ای که مسئوليت اداره سرای احسان کهريزک را پذيرفته ناگزير است به کمک های محدود مردمی بسنده کند.در اين مرکز که خيابان خواب های مرد هم نگهداری می شوند، خانه ای مجزا وجود دارد با يک در کوچک سفيد که ۱۲۹ زن در آن هستند. آنها به طور مشترک از اتاق خواب ها، دستشويی و حمام، حياط و ناهارخوری استفاده می کنند. زن هايی ۱۸ تا ۷۰ ساله. اينها زنانی هستند که از پارکها، امامزاده ها، ترمينال ها و محلات فقيرنشين تهران به اين خانه آورده شده اند. آنها روزها را در اين مرکز به آفتاب گرفتن های طولانی خوردن ناهاری طولانی و کارهای ديگر می گذرانند و شبها با قرص به خواب می روند. ذهن هايی بهم ريخته اين ۱۲۹ زن تقريبا هيچ کاری انجام نمی دهند. گفته می شود که موسسه بارها برايشان کارگاههای مختلف گذاشته اما آنها وارد شده، چای و شيرينی شان را خورده و بيرون رفتند. آنها بيشتر از برنامه های تفريحی مثل گردش استقبال می کنند. دوست دارند شبها بهشان ضبط دهند تا بزنند و برقصند. مدام دارند فکر می کنند. بعضی هايشان به خانواده و سرپرست تحويل داده شده اما بعد از |