مترمكعب و ساليانه بالغ بر 60 ميليارد مترمكعب گاز است. اگر با همين سرعت مصرف حركت كنيم در افق 1400، میزان روزانه مصرف گاز در داخل بالغ بر يك ميليارد مترمكعب خواهد شد."
چنين روند مصرفي لجام گسيخته ای نه تنها فرصتهاي پيش‌روي صنعت گاز را از بين خواهد برد، بلكه چشم‌اندازهای آینده در حوزه نفت و گاز کشور را نيز دست نيافتني مي‌سازد. كمبود گاز طبيعي براي تزريق به ميادين نفتي ،دست‌يابي به توليد 7 ميليون بشكه در روز تا 20 سال آتي را نه تنها غير واقعي مي‌نماياند( که علاوه بر غیر واقعی بودن این میزان تولیدنفت بعلت نیاز حکومت های نالایق به ارز حاصل از آن خیانتبار نیز هست!)، بلكه افت تولید چاههای نفت ایران را که در نیمه دوم عمر خود بسر میبرند و ضريب بازيافت طبيعي آن بسيار پايين است و از اینرو به تزریق گاز شدیدا نیازمندند را قوت مي‌بخشد. طبق پيش‌بيني‌هاي كارشناسان با ادامه روند فعلي، بدون در نظر گرفتن مصارف جديد نظير صادرات به هند و پاكستان و افزايش نياز تزريق و همچنين بي‌توجهي كامل كشور به صنايع انرژي‌بر، طي 5 سال آتي با سالانه 192 ميليون متر مكعب كسري گاز روبرو بوده و به احتمال زیاد ،ایران در 10 سال آينده به زمره كشورهاي وارد كننده گاز خواهد پيوست!
نیاز مبرم به تزریق گاز به میدانهای نفتی
امروزه روش‌هاي مختلفي براي افزايش بازيافت نفت در دنيا اعمال مي‌شود كه بنابر ويژگي‌هاي هر مخزن نفتي، با يكديگر متفاوت هستند. در كشور ما بنابر موقعیت موجود، تزريق گاز به بيشتر مخازن نفتي کشور که عموماً مخازنی از نوع كربناته میباشند ،جهت بازيافت نفت مناسب تشخيص داده شده است . اكثر كارشناسان نفتی ایران بر این نظرند که تزريق گاز به مخازن نفت كشور بر صادرات گاز طبيعي مرجح است و براي كشور از اولويت بالاتري برخوردار است. بویژه که تزريق گاز بایستی در زمان مقتضي و مناسب انجام شود تا از هرز روي نفت ميدان جلوگيري شود. عدم تزريق به موقع به يك ميدان،آسيب‌هاي جبران‌ناپذير و غيرقابل برگشتي را به ميدان وارد خواهد ساخت؛ به گونه‌اي كه افزايش تزريق گاز به يك ميدان در زماني پس از زمان مقتضي در بسياري موارد، هيچگونه تأثيري در بازيافت ثانويه نفت نخواهد داشت. علاوه بر آن وقتي گاز به چاههای نفتی دچار افت تزريق مي‌كنيم در اكثر موارد حداقل 80 درصد قابل بازيافت مي‌باشد وبه ازاي هر يك ميليون فوت مكعب گاز طبيعي تزريق شده به مخازن نفت، ميتوان به طور متوسط حدود 150 بشكه نفت اضافي توليد نمود . حال که ایران ميدان گازي مشتركي نظير پارس جنوبي را نيز در اختيار دارد مي‌تواند تزريق گاز را به منظور ذخيره‌سازي گاز در نظر بگيريد.از نقطه نظر اقتصادی نیز یک بررسي مقايسه‌اي استفاده از گاز در بخشهاي مختلف مصرف‌كننده، نشان مي‌دهد كه شاخص نت يك گاز در بخش تزريق معادل 11 سنت / متر مكعب است كه از نت يك گاز در ساير بخشهاي مصرف‌كننده بيشتر است (شاخص نت يك، نشان‌دهندة بازدهي اقتصادي هر واحد گاز طبيعي مصرف شده در هر بخش از بعد اقتصادي است) بر اين اساس ميتوان گفت نخستين اولويت مصرف گاز، تزريق است.
با وجود نظر مخالف کارشناسان به لزوم صادرات نفت در مقطع کنونی ، وزارت نفت درچند سال اخیرتلاش‌هاي زيادي را براي ورود به بازار گاز كشورهاي مختلف نظير تركيه، ارمنستان، آذربايجان، هند، امارات عربي متحده، چين و اروپا به‌عمل آورده و تفاهم‌نامه‌ها و قراردادهاي مختلفي را امضا نموده و يا در حال چانه‌زني براي ورود به بازار اين مناطق مي‌باشد. که قرا داد با پاکستان و هندوتخفیفهای میلیاردی آن یک نمونه از آنها است.
نیاز به سرمایه گذاری در صنعت گاز
به گزارش خبرنگار شانا(شنبه 25 خرداد87)، مهندس سيد رضا كسايي زاده مديرعامل شركت ملي گاز ايران در دومين همايش صنعت گاز ايران اعلام کرد: براي توسعه صنعت گاز كشور (افزايش ظرفيت توليد و پالايش گاز طبيعي، احداث خطوط انتقال گاز و ايستگاه هاي تقويت فشار مربوط به آن همچنين احداث مخازن زيرزميني ذخيره گاز طبيعي با هدف امنيت عرضه انرژي ) در 20 سال آینده به 139 ميليارد دلار سرمايه نيازمنديم . وي در باره سرمايه گذاري انجام شده در سه سال گذشته اظهار داشت: در سه سال گذشته در بخش پايين دستي 113 هزار ميليارد ريال(حدود 12 میلیارددلار) تنها سرمايه گذاري و قراردادهايي به ارزش 133هزار ميليارد ريال منعقد شده است"
حال در پرتو این اطلاعات و نیاز های مبرم کشور در صنعت گاز ، نگاهی به باج دهی نظام ولایت فقیه در قرارداد گاز با پاکستان و هند بیندازیم :
طرح انتقال گاز ایران به هند و پاکستان که هم اکنون به " خط لوله صلح" مشهور شده است ، ابتدا در سال 1989 ميلادي توسط علي شمس اردكاني و دكتر آركي پاچواري تهيه گردید. پروژه اي كه قرار بود خط لوله هزار كيلومتري را از عسلويه در خاك ايران تا به استان هاي بلوچستان و سند در پاكستان برساند و سپس از مسيرهاي پيشنهادي تا جایی که دولت هند هم بتواند ازاين انرژی استفاده ببرد گسترش یافت. ارزش اين پروژه هفت ميليارد و 500 ميليون دلار است . در ابتدا هزينه 4 ميليارد دلاري براي اين طرح در نظر گرفته شده بود .اما در آخرين ارزيابي ها هزينه برآوردي بالغ بر 7 ميليارد دلار تخمين زده شد.و زمان اجراي آن 5 سال در نظر گرفته شده بود در دوره "اصلاحات" و ابتداي دولت نهم آقای نژادحسينيان مقام ارشد مذاكره كننده بوده است. دردوره وی از نقطه نظر قيمت ،براي يك ميليون بي تي يو عدد 2/7 دلار براساس قيمت نفت برنت پيشنهاد شده بود . و سعی میشد کمترین قیمت قیمت پایه فروش نفت به ترکیه باشد. اما در وزارت وزيري هامانه براي يك ميليون بي تي يو عدد 93/4 دلار در نظر گرفته شد كه پايه ريزي محاسبات آن قيمت نفت خام ژاپن بود .یعنی 32 درصد ارزانتر از قیمت فروش به ترکیه.
آقای نژاد حسینیان معتقد است اکنون با این میزان قیمت پایه محاسبه شده در قرارداد، میزان تخفیف ایران به هندو پاکستان در دوره ۲۵ ساله قراردا د ،برای صدور روزانه 60 میلیون متر مکعب ۲۲۵ میلیارد دلار و برای صدور روزانه 150 میلیون متر مکعب ۴۹۵ میلیارد دلار میشود. غنيمي فرد مدير امور بين الملل شركت ملي نفت که هم اکنون نماينده ويژه وزير نفت در مذاكرات خط لوله صلح گشته