ارتباط با ما

درباره آزادگی

شماره جدید

مسئله ملی و فدرالیسم

شماره جدید

حقوق بشر

دانشجو

مبارزه به مثابه  یک فرایند ارتقاء یابنده،هم رفرم و هم فراروی ازآن و در راستای خود حکومتی و لغونظام مزدوری را دربرمی گیرد )

بگمان من همین چند فقره برای تمایزفرقه گرائی ازرویکرد غیر فرقه ای کافی است. بنابراین علم کردن دارودسته خود در برابر دار و دسته دیگری، دامن زدن به رقابت وتجزیه وتفرقه درصفوف طبقه بجای تقویت آن ازطریق پیوند حلقات مشترک بخشهای گوناگون با یکدیگرو تقویت هم گرائی ومقاومت دربرابرتعرض و تجاوزهای بی وقفه بورژوازی ودولت حامی اش،ازمهمترین شاخصه ها برای تمایزعملکرد فرقه ای ازغیرفرقه ای بشمارمی روند.

خواهید پرسید پس تکلیف "انحرافات" چه می شود؟

اولانباید فراموش کرد که درفضای پراکندگی ورقابت آنچه را یک فرقه علیه فرقه یا فرقه های دیگرردیف می کند،بهمان اندازه وبلکه بیشترازآن ازسوی سایرفرقه ها علیه او ردیف می شود.ازاینرو روشن کردن حقیقت ودرنتیجه مبارزه مؤثرعلیه انحرافات برمداراین سیکل معیوب ناممکن است.ثانیا،بدیهی است که هرکس مجازاست و می تواند همواره لیستی از انحرافات گرایش های دیگرلیست کند.اما باید بدانیم که اعتبارآن دربیرون ازقلمرو خودش،بهمان اندازه اعتبارلیست های دیگری است که دیگران درمورد او تهیه می کنند.ازهمین رو تکلیف نهائی ومیزان صحت و سقم آن درسیکل بزرگ تریعنی بربسترمبارزه طبقاتی با مقیاس کلان وبا محک خوردن درآن روشن خواهد شد.

دراینجا مسأله هرگزبرسرنفی مبارزه نظری-سیاسی با گرایشاتی که آن را "منحرف" می دانیم نیست،بلکه برسرآنست که مبنای اصلی صف بندی وتنظیم مناسبات طیف بندی های درونی جبهه کار را نمی توان برپایه این گونه لیست ها وقضاوت های فردی-فرقه ای قراردادو نحوه و شدت برخورد با چنین انحرافات نیز تابعی است ازمنافع متغیرعینی تبدیل شدن پرولتاریا به یک "طبقه برای خود".

امری که تنها برشالوده همکاری حول مبارزات هم اکنون جاری وحول مطالبات فراگیر به مثابه بستری برای فرارفت ازآن ممکن است وازقضا برهمین بسترحقانیت ومیزان درستی ونادرستی این یا آن گرایش نیز محک خواهد خورد.

بنابراین سه حلقه کلیدی برای برون شدن ازوضعیت عبارتند:

الف-پذیرش واقعیت پلورالیستی طبقه وگرایشات موجود درآن و از جمله درمیان فعالین کارگری.

ب-همکاری حول مطالبات عینی وفراگیر در برابر سرمایه داری و دولت حامی آن توسط گرایشات گوناگون در میان فعالین کارگری  و بخش های گوناگون طبقه کارگر.

ج-مبارزه نظری-سیاسی بر پایه پراتیک مبارزه طبقاتی با گرایشاتی که نادرست وانحرافی تشخیص می دهیم .بدون آنکه  بخواهیم این مبارزه نظری وسیاسی را آن چنان عمده کنیم که موجب نفی اشتراکات موجود وهمکاری دراین حوزه ها ولاجرم جایگزین مبارزه طبقاتی زنده وجاری ومرزبندی واقعیت های برآمده ازآن بشود. مگر آنکه این گرایشات انحرافی درعینیت خویش(ونه ازطریق کشف و مکاشفه) آن چنان عمده شوند که آنها را عملا درکنارکارفرما و دستگاه های متعلق به رژیم قراردهد.

سؤالی که درپایان این نوشته مطرح میشود آنست که مخاطب فراخوان علیه فرقه گرائی آیا میتواند خود فرقه ها باشند؟

آیا ازآنها  جز عملکرد فرقه ای وپیشبردمنافع فرقه ای انتظاری می توان داشت؟

بی شک فرقه گرایان را اگربحال خود بگذاریم،جز پیشبرد منافع اخص اشان به چیزدیگری نمی اندیشند.

تجربه های تاکنونی نیزمیزان جان سختی فرقه گرائی را نشان داده است.اما عوامل متضاد دیگری نیزعمل می کنند.

شکست ها وتجربیات منفی همواره درحال نواختن تازیانه های انتقادی و هشیارکننده هستند وهمواره منتقدینی ازخیل فرقه گرایان را وارد این میدان می کنند.نسل های جدیدی ظاهرمی شوند که درمقایسه بانسل پیشین کمتربه آن آغشته هستند وبه عنوان نیروی فشار علیه آن عمل می کنند.

مهمترازآن خود روند انکشاف مبارزه طبقاتی وضرورت های عینی آن است که ضرورت همکاری ودست بدست هم دادن را و در غیر این صورت خطر منزوی شدن را گوشزد می کند. معهذا این واقعیت دارد که آنها عموما درنقش چرخ پنجم عمل می کنند و برای حرکت روبه جلو به نیروی آنها نمی توان تکیه کرد.

تنها می توان به فشار روز افزون جنبش طبقه کارگر وسایرجنبش های اجتماعی –طبقاتی،که عرض اندام فرقه ها اساسا درغیاب ویا ضعف حضورآنان صورت می گیرد، امید بست؛هم چنین به عناصر وگرایشهائی که دارای آن درجه از صداقت هستند که به نقد عملکرد فرقه ای خودبه پردازند، وبالأخره به دامن زدن مبارزه نظری-سیاسی هرچه وسع ترعلیه فرقه گرائی از سوی آنانی که به تجربه، تأثیرات مخرب فرقه گرائی به شکوفائی مبارزه طبقاتی را باگوشت وپوست خود لمس کرده اند، به آنهائی که به رودخانه می اندیشند و نه به جویبارهای حقیر و کوچک.

2008-10-26 --05-08-78

http://www.taghi-roozbeh.blogspot.com/

*1-می توانید این گزارشات را درسایت سلام دموکرات درمقاله محمد احسان با عنوان"شورای همکاری گامی به سوی جنبش کارگری یا لیبرالیسم"  وبه نقل ازبولتن شماره 7 کمیته پیگیری ونیز درستون یادداشت این سایت  به عنوان  مجمع عمومی "کمیته پیگیری" و"شورای همکاری" درلینک های زیر مشاهده کنید.

www.salam-democrat.com/spip.php?article17828   و www.salam-democrat.com/spip.php?article17857

*2-پرنسیپ سازی ازهراختلافی یکی ازمظاهرمهم فرقه گرائی است. درواقع این پرنسیپ سازی ها چیزی جز توجیه تراشی ویافتن مبنای  نظری و ایدئولوژیکی  برای موجودیت فرقه و منافع فرقه ای نیست. اما هرپرنسیپ سازی مصنوعی معمولا به معنای زیرپاگذاشتن یک پرنسیپ واقعی است.

ودراین مورد مشخص این پرنسیپ کمونیستی مبارزه برای همبستگی صفوف پرولتاریا و مقابله با تفرقه است که قربانی میشود. مبارزه طبقاتی به مثابه یک فرایند عینی ،جاری و درحال شدن مستلزم اجتناب ازتقابل قراردادن خواستهای بالفعل وموجود باخواستهای بالقوه  بنیادی و معطوف  به کلیت نظام سرمایه داری می شود.

مهم آنست که بدانیم  بدون آگاهی و مشارکت  وتجربه خود کارگران نمی شودمبارزه را به جلوتازاند. نباید فراموش کنیم همانطورکه تأکید یک جانبه برمطالبات جاری وافق مبارزه را ندیدن منجربه سقوط در ورطه رفرمیسم می شود،بهمان اندازه نادیده گرفتن فرایند عینی تکوین مبارزه طبقاتی می تواند فعالین را  حتا دربرابرخود کارگران قرار دهد که خود نقض غرض است.

نمونه آن درمورد برخورد با تشکل یابی کارگران است. این تشکل یابی همانطورکه تجربه هم نشان میدهد،الزاما نمی تواند برمبنای فرامین ویا تمایلات این یا آن نظر صورت گیرد.

مثلا کسی که بهردلیل مدافع تشکل های شورائی ومخالف سندیکائی است،اگراصل پلورالیستی بودن تشکل ها را نادیده بگیرد وبه ورطه سفید و سیاه کردن مرزانقلابی ورفرمیسم حول شورا وغیرشورا بیفتد، در شرایطی که  طبقه کارگر بدنبال تشکل های مستقل ازنوع سندیکائی باشد، دربرابرکارگران و اصل تشکل یابی آنان  قرارمی گیرد. و حال آنکه می دانیم مبارزه  حتا اگربرای رفرم صورت گیرد تامادامی که کارگران را دربرابربورژوازی و دولت حامی اش قرار می دهد، می تواند موجب رشد وارتقاء آگاهی وسطح مبارزه طبقاتی بشود ولاجرم بستری برای فراتررفتن به سوی مطالبات انقلابی و علیه سیستم. ودرست باین دلیل است  که باید ازایدئولوژیک کردن مطالبات یعنی بیرون کشیدن آنها ازمتن فرایند مبارزه و جنبه مطلق دادن به آنها اجتناب کرد و گرنه خود موجب علم کردن فرقه در برابر کارگران می شود.