و می توان آن را تحقق و واقعی و ملموس ساخت چون بخشش و گذشت، قوانین اخلاقی است که از فیلتر خرد عملی و وجدان فردی یعنی خدای درون ما عبور می کند. و این قوانین اخلاقی که ناشی از خرد و وجدان فردی است ، باید ارزیابی کند آیا رفتار ما به بهترین ها ختم می شود و بین انتقام و عفو ، کدام بهترین است و برای ارزیابی ، خود را هدف این انتخاب قرار دهیم .
عاطفه 16 ساله( در شهر نکا) که دچار عقب ماندگی اجتماعی ناشی از هم پاشیدگی خانواده و بی سرپرستی بود( و قربانی جامعه ای خشن، که در ماندگان را از خود می راند) نه به حکم قاتل ، که به حکم فساد اخلاقی بر دار کشیده شد .
غافل از آنکه سکوت ما و تجمع ما برای دیدن جنازه آویخته او ، سند و شاهدی بر فساد و عفونت اخلاقی ما و نه عاطفه بود.
آری اینجا ایران است ، اینجا آخر دنیا است که مرز های توسعه انسانی را ایده های انتزاعی تعیین می کنند و نه وجدان ها و خرد های عملی درد کشیده فردیت ها.
اینجا ایران است ، میدان نبرد خونین بین بالغ شدن و نابا لغ ماندن.
باید بیاموزیم که انسان و حیات او را نباید وسیله ای برای کاهش خشم خود و یا قربانی کردن برای ایده های انتزاعی بکار گیریم. کانت در فلسفه اخلاق خود استدلال می کند که انسان برای اخلاقی شدن و اخلاقی ماندن، نیازی به خدا ندارد، چرا که موضوع و سوژه قوانین اخلاقی ، خدا نیست بلکه انسان و کرامت اوست و این انسان است که در قوانین اخلاقی هدف است. به زعم او انسان بدون تکیه بر دین می تواند به با لاترین مرجع قانونگذاری اخلاقی صعود کند.
به همین دلیل او معتقد است که انسان غیر مذهبی می تواند اخلاقی باشد و اخلاقی هم بماند ، ولی انسان مذهبی باید تلاش کند که اخلاقی شود و اخلاقی باقی بماند .
به این معنا که باید معیار های اخلاقی او با معیار های اخلاقی و ارزش های برتر جهانی برابری کند. در نتیجه از نظر او دین و مذهبی بودن، شرط اخلاق و اخلاقی بودن نیست. ( ورونیکا موسولین . کانت و خدا ، صفحات 30 ، 90 ، 59 تا 77)
اسماعیل خطیب یکی از سوژه های فلسفه اخلاق کانت است. عمل او برای ما پیامی داشت.
باید سر ها را برگردانیم بسوی آن دسته ازانسان ها ، مادران و پدرانی که مرز قوانین اخلاقی منجمد شده در پوسته ایده های ذهنی را در نوردیدند و قوانین اخلاقی خود را جاری ساختند؟
آیا از این انسان هایی که ساختار شکنی کردند و بر خلاف فرهنگ دینی مسلط و خشونت ساختاری در جامعه واکنش نشان داده اند ، هیچگاه تقدیر کرده ایم ؟
با آنها مصاحبه کرد ه ایم ؟
و از آنها خواستیم که از تجربیات احساسی و فکری خود واز آن رنجی که پشت سر گذاشتند، برای ما بگویند.
از آنها بخواهیم که این نسل را یاری کنند ، شاید که ما با چنین سوژه هایی بتوانیم به لحاظ اخلاقی از خود اعاده حیثیت کنیم.
در عین حال در این اندیشه ام ، آیا سیستمی که حداقلی از امنیت اقتصادی، اجتماعی و سیاسی را ایجاد نکرده است و خود عامل نابساما نی های اجتماعی است، می تواند خود دوباره در نقش داور و مدعی پاسدار اصول اخلاقی و مجری عدالت در جامعه ظاهر شده و قربانی های سیستم خود را محاکمه و به مجازات زندان و اعدام محکوم کند!!!!
راستي چرا چنين است؟
میترا ورسائی
شما نیز ممكن است اين پرسشها را از خود بكنید. اما آيا شده است كه بدنبال پاسخي جدي براي آنها بوده باشيم؟
راستي شما چه مي انديشيد هنگامي كه اين سئوالات بذهنتان مي آيد؟
شايد اين گفتگو بتواند منشا" اثري باشد
· غربي ها سالها تلاش مي كنند و نرم افزار تهيه مي كنند ولي ما حاضر بخريد رسمي آن نيستيم و در عوض قفل آنرا مي شكنيم و به اين كار خود افتخار هم ميكنيم. همين روش در مورد افست كتاب هاي خارجي نيز صادق است.
· ساعتها در صف دريافت چند پاكت شيرسوبسيدي مي ايستيم، آنهم با تفاوت قيمتي نا چيز با شير آزاد، ولي تحمل يك ثانيه دير حركت كردن راننده جلويمان را پشت چراغ راهنمايي نداريم.
· در رستوران براي پرداخت صورت حساب بشدت تعارف مي كنيم تا جايي كه ممكن است كار به نزاع بكشد، ولي در اولين فرصت ميهمانمان را متهم به گدا صفتي مي كنيم.
· غربي ها سالها تلاش مي كنند و خودرو طراحي مي كنند، ولي ما آنرا، با حذف تعدادي از تجهيزاتش، ساده ميسازيم و مي فروشيم.
· غربي ها به قانون احترام مي گذارند، ولي ما از قانون مي گريزيم.
· در غرب هنگامي كه مدارس تعطيل ميشوند دانش آموزان ناراحت مي شوند، اما در ايران دانش آموزان از شادي كيف هايشان را به هوا پرت مي كنند.
· غربي ها به دانشگاه مي روند تا دانش بياموزند، ما ميرويم كه مدرك بگيريم.
· غربي ها كارها را به شيوه علمي انجام ميدهند، ما به شيوه استاد كاري و كد خدا منشي.
· در ايران فارغ التحصيلان مديريت و علوم سياسي غالبا" بيكارند، اما در عوض سياستمداران و مديران كشور همه پزشك، مهندس، روحاني و يا بنحوي كارشناسان رشته هاي ديگرند.
· چرا آخرين روايت هاي نرم افزارها را بلا فاصله روي رايانه هايمان نصب مي كنيم ولي هر گز به دنبال استفاده از آن قابليت جديد نيستيم؟