نشين اخيراً سرمايه گذارى هنگفتى براى جذب متخصصين ايرانى انجام داده اند و دوبى با ايجاد دانشگاه بزرگ و فراخوان براى دانشجويان ايرانى مى رود كه به يكى از قطبهاى فرارمغزها در ساختار ايران تبديل شود.
محور دوم ، جامعه ايرانيان مقيم خارج است. كارشناسان وزارت پديده جذب نخبگان ايرانى به كشورهاى بزرگ اروپايى، آمريكا و آسيا را به عنوان يك آسيب و نه تهديد مطرح كرده ودر مجموعه اى مجزا از بحرانهاى اقتصادى ارائه كرده اند. گزارش وزارت حاكى از آن است كه از ۳ميليون ايرانى مقيم خارج رقم شايانى در حوزه هاى تخصصى جذب شده اند. در اين بخش با نگاهى مثبت و غيرامنيتى، مديران اطلاعات طرح معكوس كردن جريان فرار سرمايه ها (اعم از سرمايه هاى فكرى و مالى) راارائه كرده اند.
ديالوگ بر سر فرجام مبارزه با فساد
پايان ديدار اصحاب رسانه ها با مديران اطلاعاتى به بحثهايى پردامنه درباره چرايى بى نتيجه ماندن پرونده ها و كيس هاى مفاسد اقتصادى مى انجامد .
همه گفتنى ها درباره پرونده جريانهاى رانت خوار وسودجوى اقتصاد بر زبان اطلاعاتى ها جارى مى شود اما آنگاه كه سخن به نتايج اين پرونده ها مى كشد پاسخ جز «سكوت» و «اشارات مبهم» چيزى نيست. آنها شواهد رسيدگى در حوزه هاى تصرف اراضى واملاك، شبكه هاى قاچاق و قراردادها و مناقصات را جزء به جزء مى شمارند اما از سرنوشت اين پرونده در محاكم و مراجع مسؤول اظهار بى اطلاعى مى كنند.
مديران وزارت هر چند بر عزم مصمم نظام در پيشبرد مبارزه با فساد تأكيد مى ورزند اما در لابه لاى گفتار آنها مى توان حلقه مفقوده علل تاريخى ناكامى اين مبارزه را دريافت. در اقتصاد دولتى ايران، چندين نهاد نقش موتور محرك را كه نهادهاى امنيتى يكى از آنها است؟
وزارت اطلاعات با اين اميد فعاليتهاى اقتصادى خود را به حالت تعطيل درآورد و رداى مبارزه و نظارت بر اقتصاد را به تن كرد كه ديگر نهادهاى امنيتى نيز از حوزه تجارت به حوزه نظارت نقل مكان كنند. اما نه تنها اين اتفاق نيفتاد بلكه آهنگ فعاليت اقتصادى و سودجويانه اين نهادها شتاب بيشترى به خود گرفت.
به اين ترتيب، وزارت اطلاعات خاتمى تنها در انجام وظايف سياسى اش با معضل نهادهاى موازى دست به گريبان نيست بلكه در حيطه مأموريتهاى اقتصادى خود نيز با سد مقاومت نهادهايى روبرو شده است نهادهايى كه هر كدام سهم شايانى از شبكه قاچاق و اقتصاد در سايه كشور را در اختيار دارند.
اطلاعاتى ها كتمان نمى كنند كه پديده رانت خوارى و قاچاق در لايه هاى حكومت رخنه كرده است و مفاسد اقتصادى از نوعى كه سلامت و بقاى سيستم را تهديد مى كند شكل و شمايل حكومتى دارد. حال رفع چنين پديده اى در سيستم نيازمند هماهنگى و خيز مشترك اجزاى حكومت است.
مديران يونسى به زبان نياوردند
اما اسناد و يافته هاى آنان گوياى اين واقعيت تلخ است كه چنين وفاق و اجماعى ـ
به معناى واقعى ـ بين اجزاى حكومت بر سر به نتيجه رساندن پرونده هاى مبارزه با
فساد حاصل نشده است. از ميان سه قوه مسؤول در برابر اقتصاد كشور، در ميدان
مبارزه با فساد اقتصادى، قوه مقننه با ضعف قانونگذارى و نظارت دست به گريبان
است، قوه اجرايى، هنوز با سيستمها و روشهاى كارآمد و مدرن فسادزدايى فاصله دارد
و قوه قضاييه به عنوان خط مقدم مبارزه با فساد با مشكل پرونده هاى انباشته و
آراى غيرمؤثر براى عوامل قاچاق و رانت خوارى روبرواست.
به اين ترتيب مقوله ناهماهنگى به صورت يك معضل بزرگ در مسير ورود حكومت به
مأموريت مبارزه با فساد رخ نموده است. پيامد اين ناهماهنگى اين نيست كه
پيگيريها و تحقيقات مجموعه نيروهاى اطلاعاتى وانتظامى بدون نتيجه رها مى شود.
بلكه هر حلقه ناهماهنگ در نقش نهادهاى حكومت در ميدان مبارزه با فساد به خنثى
شدن نقش نهاد ديگر مى انجامد و به اين ترتيب دهها حفره و روزنه به روى جريانهاى
رانت خوار گشوده مى شود
دادگاه نمایشی زهرا کاظمی
تهیه: اقدس جوادپور
مادر زهرا کاظمی در دادگاه فریاد زد :
من قاتل فرزندم را می خواهم ,
سینه هایش را سوزانده بودند , دست و پایش را شکستند , زیر شکمش را تکه تکه کردند
عزت کاظمی
مادر زهرا کاظمی در دادگاه
قلابی و نمایشی رزیم اسلامی : دختر من مجوز داشته، به چه
مناسبتی او را گرفته‌اند و
برده‌اند ؟
سينه‌هايش را سوزاندند، دستش را شكستند، پايش را شكستند، زير شكمش را تكه تكه كردند. من يك دانه اولاد داشتم اگر قاتل هم بود اعدامش می‌كردند، نه اينكه اين بلا را سرش بياورند.
• من قاتل را می‌خواهم. گفتند چرا رضايت دادی ؟
گفتم تهديدم كردند. سه نفر بودند. يکی‌شان آقای توکلی. می‌شناسمش
روزنامه وقايع اتفاقيه در شماره روز شنبه خود، که به دستور سعيد مرتضوی توقيف شد، گزارش مشروحی از جلسه روز شنبه دادگاه تهيه کرد که بخشی از آن به متن سخنان خانم عزت کاظمی، مادر زهرا کاظمی اختصاص داشت. سخنان خانم کاظمی، گزارش های پيشين در مورد شکنجه های وحشيانه عليه زهرا کاظمی را تاييد می کند. متن اين سخنان تکان دهنده در زير آمده است:
عزت كاظمی، مادر هفتاد و پنج ساله زهرا كاظمی پشت تريبون قرار گرفت.
مانتوی مشكی با خال‌های سفيد پوشيده كه همانی است كه سال پيش در مراجعه به كميسيون اصل نود بر تن داشت. شكسته و رنجور و گريان شكايتش را مطرح می‌كند: تقاضای من قصاص است. دختر من مجوز داشته، به چه مناسبتی او را گرفته‌اند و برده‌اند؟
ينه‌هايش را سوزاندند، دستش را شكستند، پايش را شكستند، زير شكمش را تكه تكه كردند. من يك دانه اولاد داشتم اگر قاتل هم بود اعدامش می‌كردند، نه اينكه اين بلا را سرش بياورند.
ضجه می‌زند، به پايه تريبون تكيه كرده تا بر زمين نيفتد. چند نفر انتهای سالن هم پای او اشك می‌ريزند.
اين مسلمانی است؟ چه دينی است؟
كدام مسلمان اين كارها را بر سر
تنها اولاد من آورده
است؟
قاضی: آيا شما از متهم حاضر
محمدرضا اقدم احمدی شكايت داريد؟
عزت
كاظمی: من احمدی را نمی‌شناسم
كه از او شكايت كنم. به من بگوييد دختر من چه كار
كرده بود؟