سنين هفت تا هجده سال راكه به دليل شرايط فرهنگي حاكم بر مناطق زندگي آنها و يا فقر اقتصادي و عوا مل مختلف ديگر ، ا ز تحصيل محروم هستند ، اضافه نمود. در واقع اين همه ، ناشي از كمبود كلاس و فضاي آموزشي دركشور مان نيست بلكه عوامل پيش شرط از جمله فقر اقتصاديكه موجب امتناع خانواده ها از تحصيل كودكا نشان ميشود يكي از اساسي ترين دلا يل وجود’ بحران آموزشي ‘ است .
بنابراين چگونه ميتوان متوقع بود كودكاني كه در اثر فقر و تنگدستي با مشكلات اساسي روبرو هستند ودربرآوردن مقدمات ضروري زندگي نا تو انند پا به صحن مدرسه گذاشته ، با شوق وعلاقه به تحصيل بپردازند .
براساس آمار قيد شده توسط شهرداري تهران ، در تابستان سال 78 تعداد 1618 كودك بي خانمان ، از خيابانهاي تهران ، جمع آوري شدند . همچنين براساس آمار سال 77 ـ 76 يو نسكو بيش از 5 در صدكودكان ايراني از سوء تغذيه رنج ميبرند و اين در زماني است كه كنوانسيون حقوق كودك سازمان ملل ، همه دولتهاي جهان را به تاَ مين بهداشت رايگان ، استاندارد هاي مناسب زندگي و آموزش و پرورش رايگان و اجباري ، موظف ميداند .
علاوه بر آنكه بخشي از كودكان ما اساساً بعلت فقدان سر پرست و كوتاهي دولت در امر نظارت ، سر پرستي و ناَ مين زندگي آنان ، شاغل و خود سر پرست هستند ، انبوهي از كودكان و نو جوانان ديگر به سبب كم بضاعت بودن والدينشان ، قادر به حضور در مدرسه نيستند و از روند آموزش جا مانده به صف بيسوادان جامعه مي پيوندند . از سوي ديگر آن گروه از كودكان نيز كه مي توانند به مدرسه بروند بعلت كثرت دانش آموزان در مدارس دولتي و ناهنجاري هاي فضا و شرايط آموزشي ، با دلزدگي در نيمه راه تحصيل ، مدرسه و درس را رها كرده به بازاركار مي پيوندند .
مدارس غير انتفاعي ( خصوصي ) با شهريه هاي كلان ، هر روز در فهرست مدارس مناطق آموزشي ، جاي بيشتري را اشتغال مي كنند و به اين ترتيب روز به روز ، فضا براي كود كاني كه نا چارند به مدارس دولتي بروند تنگ تر و فشرده تر ميشود .در حاليكه 224 هزار كلاس دو نوبتي ، مشكل تراكم شاگردان مدارس دولتي را نتوانسته است حل كند ، برخي نقاط آموزشي اقدام به سه نوبته كردن مدارس کرده اند.
آموز شياران نهضت سواد آموزي بيست سال است كه با تحمل مشكلات بسيار ، فدا كارانه در دورترين نقاط كشور مان مي كوشند بزر گسالان را با سواد
سازند اما مشكلات نظام آموزشي و فقر مالي گسترده در جامعه ، خيل ديگري
را بر انبوه بيسوادان جامعه مي افزايد و اين دورباطل باري است بردوش ملتي كه انقلاب را پذيرفت ، به اميد آينده بهتر إ
طبق آمار ذكر شده ، پيداست كه آموزش و پرورش با مشكلات و كسر بودجه هاي نجومي كه هيچ مفري نيز براي گريز از آن ندارد به حال خود رهاشده
تا از راه كمك هاي مردمي ، الطاف خيرين ، برداشت از سهميه شهريه مدارس غير انتفاعي و ديگر درآمد هاي غير رسمي از جمله انجمن اوليا ء و مربيان ، به حيات خود ادامه دهند .
با چنين روندي كه جمهوري اسلامي در پيش گرفته است ، امر’ آموزش رايگان ‘ كه يكي از اركان استراتژيك عدالت اجتماعي است در كشور ما با گامهاي سريع به سمت طبقاتي شدن ، پيش ميرود . در حاليكه در سيصد هزار مسجد ( طبق آمار تبليغات اسلامي ) ، فقط به امرتبليغ ديني ميپردازند ( حال آنكه مي توانست روزها به عنوان مدرسه مورد استفاده قرار گيرد . ) و اجراي پروژه هاي تبليغا تي پر هزينه ديگر ، زير مجموعه نظام برنامه ريزي ا قتصادي جمهوري اسلامي را تشكيل ميدهد ميتوان دريافت كه جمهوري اسلامي، پيش از آنكه به تحقق عدالت اجتماعي بيانديشد و براي آن بكوشد طي اين سالها دو هدف عمده را كه براي ادامه و بقاي حكو.مت خود ضرور دانسته ، پي گرفته است :
تبليغ و حاكميت .
ياد آوري :
1 ـ نگارنده از بر شمردن مشكلات و نقصانهاي نظام آموزشي كشور مان ضمن اين مقاله ، قصد ناديده گرفتن يا كم ارج دانستن تلا شها و كو ششها ي فدا كارانه كاركنان آموزشي را ندارد و بر همه ملت ايران بخوبي ، روشن و واضح است كه آنان دربدترين شرايط اقتصادي و باكمترين امكانات ، همچنان دلسوزانه و استوار در راه پيشبرد اهداف انساني و آموزشي ، كوشيده اند . اما طبيعت يك نظام نابه هنجار ، همواره اين بوده است كه نتواند از نيروهاي پويا و متحول انسانها در امر محقق ساختن آرمانها ي انساني و اجتماعي ، بيشترين و بهترين دستاوردهارا محصل سازد .
2ـ كليه آمار ذكر شده مندرج دراين مقاله از روزنامه ها ي رايج ايران در سال 1379 استخراج شده اندكه اغلب آنهادرهمان سال توسط حكومت جمهوري اسلامي توقيف شدند .
3 ـ جمهوري اسلامي ، براي توجيه و ضعيت فاجعه آميز آموزش و پرورش در سال 1380 وزير آموزش و پرورش را توسط مجلس ششم مورد استيضاح قرار داد اما لازم به ياد آوري ست كه تقسيم بودجه سرانه وزارتخانه ها و ارگانها ي ديگر دولتي از جمله وظايف و اختيارات وزير آموزش و پرورش نيست .و در حاليكه يك وزارتخانه براي تهيه اوراق امتحاني مدارس خود نيازمند كمك هاي انجمن هاي اولياء
و مربيان ، ميباشد چطور ميتوان
پذيرفت كه حكومت جمهوري اسلامي ميلياردها
تومان
از بودجه كشور را مصروف هزينه هاي نظامي ، امنيتي و تبليغاتی نموده است
؟