علاوه بر كاربرد مكرر اعدام و مجازات های خشن ديگر سركوب آزادی های سياسی و مطبوعاتی نيز تشديد شده است. زندانيان متعددی كه از سال های اول حكومت آقای خاتمی هم چنان اسير و دربندند (از گنجی و يوسفی اشكوری گرفته تا باطبی و محمدی ها و ديگران) تا ديگرانی كه بعدها به آنان اضافه شدند (از زرافشان گرفته تا عليجانی و صابر و رحمانی) هنوز كيفر اعمال حق آزادی بيان خود را می كشند و جريمه آن را می پردازند. برخی ديگر از روزنامه نگاران و وبلاگ نويسان را در همين ماه های اخير به زندان كشاندند و با فشار و شكنجه از آنان اعتراف گرفتند. و در همين يكی دو هفته گذشته نيز دو تن از رهبران دانشجويی و فعال سياسی، حشمت الله طبرزدی (كه مدتی بلاتكليف در زندان به سر می برد) و حسن زارع زاده اردشير به مجازات های طولانی زندان و تبعيد و محروميت از حقوق اجتماعی محكوم شده اند.در اين شرايط، وظيفه سنگينی بر دوش نيروهای سياسی دموكرات و فعالان حقوق بشر قرار گرفته است. رژيم ايران نشان داده است كه علارغم ادعاهای خود، در برابر فشار افكار عمومی و واكنش نهادهای بين المللی ضربه پذير است و عقب نشينی می كند. در همين چند ماه گذشته شاهد بوده ايم كه فشارهای سياسی ايرانيان و جهانيان در چند مورد به لغو حكم اعدام (به خصوص در مورد زنان و نوجوانان) منجر شده است. عقب نشينی مفتضحانه رژيم در مورد احضار خانم عبادی به دنبال ايستادگی ايشان در برابر آن كه از حمايت بين المللی برخوردار شد نمونه ديگری از اين امر بشمار می رود. وظيفه ما است كه از اين نمونه ها درس بگيريم و بر شدت فعاليت خود در اين زمينه در صحنه بين المللی بيفزاييم.بايد به جهانيان و به خصوص اروپاييان نشان داد كه نقض حقوق بشر در ايران هم چنان ادامه دارد و در ماه های اخير تشديد شده است. بايد با ذكر نمونه ها و تجربه های گذشته به آنان يادآور شد كه به قول وقرارهای رژيم ايران نمی توان اعتماد كرد و تنها عملكرد رژيم بايد مورد اعتنا و استناد قرار بگيرد. رژيم ايران نشان داده است كه به تعهدات خود پايبند نيست و به سادگی به آن ها پشت پا می زند. كشورهای غربی و به خصوص اتحاديه اروپا نبايد صرفا بنا بر وعده هايی كه نمايندگان رژيم می دهند سياست خود را تنظيم كنند. آنان بايد از ايران در زمينه حقوق بشر عمل بخواهند و تا اين عمل تحقق نيافته است امتيازی به آن ندهند.اكنون بيش از يك هفته است كه چندين نفر از زندانيان سياسی در زندان رجايی شهر كرج و زندان اوين در اعتراض به شرايط زندان و به خصوص عدم تفكيك جرايم و اجرای طرح جداسازی زندانيان سياسی از زندانيان عادی دست به اعتصاب غذا زده اند. شرايط در اين زندان ها بايد بسيار سخت باشد كه زندانی برای رهايی از آن جان خود را به خطر بيندازد. بر ما است كه به هر وسيله ممكن ندای استغاثه آنان و ساير زندانيان و محكومان سياسی را به جهانيان برسانيم. خوشبختانه اكنون ده ها تشكيلات حقوق بشری ايرانی در سراسر جهان به فعاليت مشغولند و همينان به جمع آوری سدها امضا در حمايت از اين زندانيان پرداخته اند. آقای دكتر حسن ماسالی به عنوان ابراز همبستگی با خواستهای اين زندانيان اعلام اعتصاب غذای پنج روزه كرده است. علاوه بر اين، گروهی به نام «كميته پيگيری وضعيت زندانيان سياسی زندان رجايی شهر» در حمايت از زندانيان اعتصابی اعلام ده روز اعتصاب غذا كرده است. اين اقدامات قابل تحسين است و بايد مورد حمايت ساير هموطنان قرار بگيرد تا شايد به كمك هم بتوانيم هرچه بيشتر رژيم جمهوری اسلامی را در زمينه حقوق بشر وادار به عقب نشينی كنيم. به گفته «فراخوان عام شخصيت ها، نهادها و انجمن های فرهنگی - اجتماعی اروپا، كانادا و آمريكا در محكوميت نقض حقوق بشر و وضعيت اسفناك زندانيان سياسی»: ما تا كنون با همبستگی خود توانسته ايم ، بسياری از احكام ستمگرانه و ضد انسانی قوه قضاييه رژيم اسلامی را متوقف كنيم ، اين بار هم می توانيم!
اتم بهانه برای ادامه حیات
کارمن ترهوسپیانس
آخوندهای حاکم احتمالا متوجه شده اند که در کشور نه آزادی هست و نه عدالت ،خودشان هم رویشان نمیشود دم از آزادی و عدالت بزنند . اینک ملت ایران از هر گونه آزادی حتی آزادی در زندگی خصوصی و درون خانه هم محروم است . از بعد از سلطه اعراب و مغولها هیچ حکومتی درایران اینهمه آدم نشته است . معنای آزادی برای هیات حاکمه ایران تنها این است که دست عوامل خود را برای تعدی به جان و مال و ناموس مردم باز بگذارد . تنها آخوندها و عوامل آنها ، آزادی کامل برای انجام هر نوع جنایت از قبیل زجر و شکنجه گرفته تا تجاوز و کشتار دارند . کوس رسوایی را در همه جا زده اند . نقض فاحش و مستمر حقوق بشر در ایران علامت مشخصه جمهوری اسلامی درجهان شده است . امروز جمهوری اسلامی در سر فصل فهرست کشورهای ناقض حقوق بشر در سازمان ملل متحد و عفو بین الملل قرار گرفته است . قطع دست و پا ، سنگسار ، شلاق زدن و شکنجه و اعدامهای خود سرانه مخالفان سیاسی در جمهوری اسلامی ، وجدان بشریت متمدن راجریحه دار ساخته است .
رژیم واپسگرای جمهوری اسلامی نه تنها میثاق بین المللی حقوق سیاسی و مدنی راکه از طرف ایران نیز به تصویب رسیده ،نقض کرده است بلکه برای مفا دقانون اساسی وضع شده وسیله خود سردمداران رژیم نیز که در آن بازداشت خودسرانه ، انواع ژجر و شکنجه و دادگاههای فرمایشی منع شده است ، بقدر یک ورق پاره ارزش قایل نیست .ایران در آینده نزدیک صرفنظر از نوع حکوت ، جای شایسته خود را در میان ملل جهان باز خواهد یافت . رژیم جمهوری اسلامی برای ایران جز یک کابوس و یک واقعه انحرافی تاریخی نیست و دوران آن بزودی سپر خواهد شد . برای مردم ایران ، ویرانی میهن و از بین رفتن نتایج 26 سال کوشش وسازندگی دردناک بوده است . پس از این فصل تاریک و شوم ، آینده ای درخشان و سرشار از تلاش و خلاقیت و شکوفایی در انتظار ایران خواهد بود . در طول تاریخ همواره شور ملی گرایی و حس عمیق بقا ملت ایران را از گزندها حفظ نموده و این بار نیز حفظ خواهد کرد . غنای سرزمین پهناور ایران و پشتکار و استعداد ایرانیان این امکان را فراهم میآورد که بار دیگر به پیش گام بردارند و جامعه ای با ثبات ، آزاد و مرفه و همراه با دمکراسی و سرفراز بوجود آورند