گوشه ای دیگری از ضد ملی و بشری بودن نظام اسلامی
شوراي عالي انقلاب فرهنگي٬ استفاده از زبانهاي غيرفارسي را در نامگذاري شهرها٬ خيابانها٬ اماكن٬ موسسات٬ فروشگاهها و مراكز كار ممنوع كردּ
اسماعیل همایونی
آئين نامه نامگذاري شهرها، خيابانها ، اماكن و موسسات عمومي مصوب شوراي عالي انقلاب فرهنگي به تاريخ ٦-٩-٧٥ :
به منظور حفظ و تحكيم يكپارچگي سياسي و فرهنگي كشور و حفظ هويت ملي، نام ها بايد فقط به زبان فارسي باشند.
١٩ نفر از ٢٠ عضو شوراي عالي انقلاب فرهنگي كه آيين نامه فوق را تصويب نموده اند داراي مليت فارس با تمايلات افراطي قوميتگرايانه فارسي٬ و يك عضو (ناطق نوري) داراي مليت مازني اما با تمايلات قوميتگرايانه افراطي فارسي است:
اكبرهاشمي رفسنجاني بهرماني- (مليت: فارس)٬
نصرالله پورجوادي- (مليت: فارس)٬
تقي مصباح يزدي- (مليت: فارس٬)
علي اكبر ناطق نوري- (مليت: فارس)؟ مازني؟٬
احمد جنتي- (مليت: فارس)٬
محمد يزدي- (مليت: فارس)٬
علي اكبر ولايتي- (مليت: فارس)٬
علي لاريجاني- (مليت: فارس)٬( عراقی الاصل )
حسن ابراهيم حبيبي- (مليت: فارس)٬
مصفطفي معين- (مليت: فارس)٬
محمد رحمتي- (مليت: فارس)٬
شيخ محمدعلي- (مليت: فارس)٬
سيد شهاب الدين صدر- (مليت: فارس)٬
محمود محمدي عراقي- (مليت: فارس)٬
سيد علي اكبر موسوي حسيني- (مليت: فارس)٬
احمد احمدي- (مليت: فارس)ּ
رضا داوري اردكاني- (مليت: فارس)٬
ايرج فاضل- (مليت: فارس)٬
عبدالله جعفر علي جاسبي- (مليت: فارس)٬
علي شريعتمداري- (مليت: فارس)
آئين نامه نامگذاري شهرها، خيابانها ، اماكن و موسسات عمومي مصوب شوراي عالي انقلاب فرهنگي به تاريخ ٦-٩-٧٥ :
شهرهاي جمهوري اسلامي ايران در ظاهر و باطن بايد نمايانگر تاريخ و جغرافياي تمدن و فرهنگ اسلامي و ايراني باشد.
يكي از مصاديق مهم اين امر ، اسامي خيابانها ، اماكن و موسسات عمومي در شهرهاست و اين اسامي در حكم شناسنامه شهرهاو بيانگر ارزش هاي اعتقادي ، تاريخي ، فرهنگي و ملي جامعه است
ماده اول – ضوابط و معيارهاي نامگذاري
1- نام شخصيتهاي مهم تاريخ صدر اسلام و انقلاب اسلامي و شهداي گرانقدر آن و حوادث مهم تاريخ مبارزات اسلامي مردم ايران در درجه اول و نام شخصيتهاي فرهنگي ، ادبي ، علمي ، سياسي و تاريخي ايران و اسامي راجع به انديشه ، فكر و هنر ونيز مظاهر طبيعت زيباي ايران در مرتبه بعد برگزيده شود.
2- درنامگذاري تناسب اسم و مسمي رعايت شود.
3- اسامي بايد رسا ، كوتاه ، سليس و روان باشد.
4- از اسامي مناسبي كه باعث ايجاد روحيه افتخار ملي وحماسي ، و انبساط و تلطيف اخلاقي و عاطفي مردم و بيانگر غناي فرهنگ و تمدن اسلامي و ايراني باشد استفاده شود.
5- به منظور حفظ و تحكيم يكپارچگي سياسي و فرهنگي كشور و حفظ هويت ملي ، نام ها بايد فقط به زبان فارسي باشند.
6- در نقاط مختلف كشور ضمن توجه به ويژگيهاي منطقه اي از اسامي شهرهاي ديگر هم استفاده شود.
7- به منظور ايجاد پيوندهاي سياسي و فرهنگي با كشورهاي ديگر مي توان در نامگذاري اماكن با پيشنهاد وزارت امور خارجه و تاًييد شوراي فرهنگ عمومي كشور از نام شخصيتهاي سياسي و مردمي خارجي يا اسامي اماكن خارجي استفاده كرد. دراين زمينه اولويت با كشورهاي اسلامي است.
8- در نامگذاري علاوه بر توجه به شخصيت هاي ملي و قهرمانان ، به شخصيت هاي محلي هر منطقه نيز توجه شود.
9- از نام اشخاص خيري كه تاسيسات مهم عام المنفعه (اعم از ديني ، آموزشي ، علمي ، فرهنگي ، هنري و تربيتي ) احداث كرده اند مي توان براي نامگذاري اماكن ياد شده استفاده كرد.
10- فروشگاه ها، شركت ها و مراكز كار و پيشه بايد از گذاشتن اسامي خارجي جداً خودداري كنند:
نام ها بايد فقط به زبان فارسي باشد. مگر در مواردي كه به تشخيص شوراي فرهنگ عمومي اين اسامي به منظور ايجاد پيوندهاي فرهنگي ، علمي و سياسي انتخاب شده باشند . شيوه نامه آن را شوراي فرهنگ عمومي تهيه و ابلاغ خواهد كرد.
ماده دوم – موارد مشمول نامگذاري
1- آئين نامه نامگذاري شامل اين موارد مي شود:
شهرها، شهركها، بندرها ، رودها ، جزيره ها ، بزرگراهها، خيابانها، بازارها و كوچه ها، مدارس و مهد كودكها، موسسات تحقيقاتي و مجامع علمي و فرهنگي ، تالار هاي عمومي، بيمارستان ها و مراكز بهداشتي و درماني ، سينماها و مراكز تفريحي و باغها و بوستانها ، ميدان ها و پايانه ها ، فرودگاهها و ايستگاههاي راه آهن و پالايشگاهها ، كارخانه ها ، بانك ها و مراكز ورزشي و باشگاهها ، فروشگاهها ، شركت ها و مراكز كار و پيشه
2- اين آئين نامه درباره اماكن جديد الاحداث است ولي در مورد تغيير اسامي نامناسب موجود لازمست بر طبق شيوه نامه اي كه شوراي فرهنگ عمومي براساس اين آئين نامه تنظيم و ابلاغ مي كند عمل شود.
ماده سوم – مرجع نظارت :
1- نظارت برحسن اجراي ضوابط و معيارهاي شوراي عالي انقلاب فرهنگي در امر نامگذاري اماكن به عهده شوراي فرهنگ عمومي است.
2- اين شوراهمه ساله گزارش بررسي و نظارت و عملكرد خود را به شوراي عالي انقلاب فرهنگي ارائه مي دهد.
ماده چهارم –
اين آئين نامه در 4 ماده و 14 بند درجلسه مورخ 6/9/75 شوراي عالي انقلاب فرهنگي به تصويب رسيد و آئين نامه هاي قبلي لغو مي شود.ا